W kierunku zwalczania wciornastków przy pomocy substancji semiochemicznych
Wciornastki to małe owady powodujące szkody w wielu uprawach, przenoszą one też wirusy. Ostatnio rozpoczęto wykorzystywanie substancji semiochemicznych (feromonów i substancji sygnałowych) do zwalczania większych szkodników owadzich, jednak technika ta była dotąd stosowana z mniejszym powodzeniem w przypadku wciornastków. Projekt "European Australasian Thysanoptera Semiochemical Network (EATS Network)" (EATS) to międzynarodowy program wymiany personelu naukowego (IRSES) promujący współpracę naukową na rzecz semiochemicznego zwalczania wciornastki. W ramach projektu EATS wspierano w głównej mierze wymianę naukową między dwiema instytucjami z Australazji i czterema z Europy. Skupia się ona na zrozumieniu reakcji wciornastki na określone substancje semiochemiczne, identyfikacji feromonów agregacyjnych i skutkach stosowania substancji semiochemicznych na naturalnych wrogów wciornastki. Naukowcy zbadali też wpływy środowiskowe (np. zapach tła) na sygnałowanie semiochemiczne w gatunku wciornastka Frankliniella occidentalis. Odkryli, że reakcja wciornastka na repelenty i atraktanty zmienia się pod wpływem zapachu tła. Zidentyfikowali też kilka nowych feromonów agregacyjnych u wybranych wciornastek, które mogą być przydatne w roli atraktantów. W szczególności podczas prac projektu zidentyfikowano substancję semiochemiczną, które przyciągają powszechnego wroga naturalnego wciornastka. Sieć EATS nadała badaniom nad substancjami semiochemicznymi do zwalczania wciornastka status priorytetowy. Dzięki temu w przyszłości mogą powstać narzędzia do skuteczniejszego zwalczania szkodników.
Słowa kluczowe
Wciornastki, kontrola biologiczna, szkodnik rolny, uprawy, substancja semiochemiczna, substancja sygnałowa, szkodniki owadzie, feromony agregacyjne, zapach tła, repelent, atraktant, zwalczanie szkodników