Regulacja metaboliczna w cukrzycy
Cukrzyca typu 2 jest autoimmunologicznym zaburzeniem metabolicznym, które generuje znaczne koszty leczenia. Przed pojawieniem się choroby pacjenci cierpią na zaburzenie zwane insulinoopornością, podczas którego insulina nie może utrzymać fizjologicznego poziomu cukru we krwi. Stopniowo prowadzi to do produkcji niewystarczających ilości insuliny i pełnoobjawowej cukrzycy. Obecnie dobrze wiadomo, że sygnalizacja poniżej receptora insulinowego jest w cukrzycy typu 2 rozregulowana i odgrywa również pierwszoplanową rolę w patogenezie insulinooporności. Wyjaśnienie regulacji homeostazy glukozy i sygnalizacji insulinowej na poziomie molekularnym może więc mieć istotne konsekwencje kliniczne. Naukowcy z finansowanego przez UE projektu CUL7 AND DIABETES (Role of the Cullin7 E3 ubiquitin ligase in insulin signaling and diabetes) skupili się na pierścieniu Cullina E3 ligazy ubikwitynowej 7 (CRL7), kompleksie molekularnym zawierającym CUL7, wcześniej zidentyfikowany regulator sygnalizacji insulinowej. Celem było wyjaśnienie roli CRL7 w komórkowej odpowiedzi na insulinę i insulinooporności. Zmniejszenie in vitro ilości CUL7 w miotubach prowadzi do zwiększonej aktywacji sygnalizacji insulinowej i komórkowego poboru glukozy. Obserwowano jednocześnie zmniejszone możliwości tych komórek do indukowanej insuliną degradacji substratu receptora insulinowego 1. Heterozygotyczne względem Cul7 myszy przejawiały zwiększoną wrażliwość na insulinę i klirens glukozy w osoczu, co podkreśla rolę CRL7 w metabolizmie. Reasumując, wyjaśnienie funkcji metabolicznych CRL7 utoruje drogę rozwojowi nowatorskich strategii terapeutycznych do modulowania funkcji insuliny.
Słowa kluczowe
Metaboliczny, cukrzyca, insulinooporność, sygnalizacja insulinowa, CUL7, CRL7
