Uzyskanie mniejszych związków koordynacyjnych
Chemia koordynacyjna stanowi doskonałe narzędzie do tworzenia ciał stałych o określonych właściwościach. W ramach projektu PHOXNA (Photo-induced processes in oxalate network based nano-objects) naukowcy użyli odpowiednich metod chemicznych, takich jak technika odwróconych miceli, do syntezy krystalicznych, polimerycznych nanocząstek związków koordynacyjnych. Specjalny nacisk położono na zbadanie, jak zmniejszenie wielkości różnych struktur sieci nanocząstek wpływa na procesy przepływu energii wzbudzenia. Odkryto, że energia w obrębie nanokryształów przenoszona jest z rdzenia w kierunku powierzchni. Członkowie zespołu z powodzeniem przygotowali również funkcjonalizowane nanoobiekty, które mogą zbierać tę energię poprzez przyczepiane do powierzchni kompleksy lub poprzez wzrost epitaksjalny różnych powłok sieci szczawianowych. Wydajność transferu energii ze struktury rdzeniowej do powłoki koordynacyjnej okazała się początkowo niezadowalająca. Naukowcy rozważali więc przyczepianie kompleksów lantanowców do powierzchni nanokryształu. Wstępne wyniki sugerowały, że niniejsze podejście jest obiecującą metodą przygotowywania funkcjonalizowanych nanoobiektów. Działalność badawcza uczestników projektu wpłynęła na rozwój chemii koordynacyjnej, a w szczególności dostarczyła nowych informacji na temat nowej klasy materiałów molekularnych: nanocząsteczek koordynacyjnych. Przy zachowaniu użytecznych właściwości materiału masowego, nanocząsteczki te mogą zwiększyć wydajność laserów lub urządzeń świetlnych i poprawić skuteczność zbierania energii.
