Technologia włókiennicza a historia migracji Naukowcy z UE badali artefakty związane z produkcją, aby prześledzić migracje kulturowe wokół starożytnego Morza Śródziemnego. Narzędzia włókiennicze ujawniły możliwe migracje do Syrii i na Cypr, a uczeni znaleźli też nieznany wcześniej warsztat. Technologie przemysłowe © Caroline Sauvage Późna epoka brązu (1550 – 1250 r. p.n.e.) była dla wschodniego regionu Morza Śródziemnego czasem rozkwitu handlu i migracji. Dziś trudno jest śledzić wędrówki ludów na podstawie danych archeologicznych, dlatego też w omawianym badaniu wykorzystano określone artefakty jako markery kulturowe. W ramach projektu ITEM-E-CONTEXT (Identities and Transformation in the Eastern Mediterranean: Evolution and Continuity of Textile Tools in the Late Bronze Age (LBA) and Early Iron Age (EIA); 13th - 10th c. B.C.E) finansowanego ze środków UE, badano narzędzia włókiennicze jako markery kulturowe. Uczeni badali przedmioty z kości słoniowej, kamienia i terakoty, a także zmiany technologii przędzenia, jako wskaźniki migracji kulturowych. Projekt rozpoczął się od szkolenia dla naukowców, dotyczącego między innymi dokumentowania przęślików. Następnie uczeni wymieniali się z kolegami wiedzą na temat wytwarzania płócien i włókien. Efektem tych prac jest kilka wspólnych publikacji. Uczestnicy projektu zebrali dane na temat próbek tkanin będących w posiadaniu różnych muzeów, a także dane pochodzące z nieopublikowanych notatek dotyczących wykopalisk prowadzonych na Cyprze. Uzyskano informacje na temat masy i innych parametrów trzonków z kości słoniowej i kości innych zwierząt, a także na temat masy ciężarków krosen oraz przęślików z kamienia i terakoty. Prace te pozwoliły na dokładniejsze poznanie narzędzi włókienniczych i ich kontekstu archeologicznego. Uczeni starali się także zidentyfikować ludność z innych kultur, przybywającą do Syrii i na Cypr we wczesnej epoce brązu. Na podstawie eksponatów muzealnych badano technologie przędzenia, które były nowością w tamtym czasie, a także zmiany dotyczące stosowania przęślików. Omawiane badanie poszerzyło wiedzę na temat cypryjskiej produkcji włókienniczej. Udało się między innymi zidentyfikować nieznane wcześniej warsztaty tkackie, które wytwarzały oryginalne tkaniny. Zrekonstruowano też krosna oraz dowiedziono, że to samo wrzeciono mogło być wykorzystywane do wytwarzania nici o różnej grubości. Badacze byli uczestnikami lub organizatorami kilku konferencji, a także wzięli udział w różnych warsztatach. Projekt dostarczył nowych informacji na temat produkcji tkanin w starożytnym regionie Morza Śródziemnego. Przyczynił się również do poznania migracji kulturowych i historii późnej epoki brązu. Słowa kluczowe Późna epoka brązu, Morze Śródziemne, ITEM-E-CONTEXT, archeologia, narzędzia włókiennicze, markery kulturowe
