Rozwiązania niewymagające stosowania okularów mogą stać się doskonałym sposobem leczenia starczowzroczności Obecnie ponad miliard osób powyżej 45 roku życia cierpi na starczowzroczność. Rosnące zapotrzebowanie na niewymagające stosowania okularów rozwiązania do korekcji starczowzroczności sprawia, że konieczne są badania nad bardziej trwałymi alternatywami. Badania podstawowe Zdrowie © pathdoc, Shutterstock Starczowzroczność to fizjologiczne, wynikające ze starzenia pogarszanie się widzenia na bliskie odległości, powiązane ze zmniejszaniem się zdolności oka do akomodacji. Tradycyjnie starczowzroczność koryguje się przy użyciu okularów, jednakże spowodowany starzeniem się populacji wzrost liczby osób zmagających się ze starczowzrocznością na całym świecie niejako wymusza na nas konieczność opracowania nowych rozwiązań. Szukając nowych, alternatywnych sposobów korekcji starczowzroczności, uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu PROVISIONE zwrócili uwagę na innowacyjne systemy optyczne do przywracania sprawności wzroku w starczowzroczności. W ramach projektu w zaangażowanych ośrodkach klinicznych przeprowadzono kilka prospektywnych i retrospektywnych badań klinicznych z udziałem pacjentów ze starczowzrocznością. Badacze przeanalizowali względną skuteczność dwóch optycznych systemów nieokularowych – implantu twardówki i monowizji indukowanej soczewkami kontaktowymi. Oba systemy porównano z istniejącymi rozwiązaniami, w tym wieloogniskowymi soczewkami kontaktowymi i soczewkami wewnątrzgałkowymi. Bilateralne implanty twardówki zostały ocenione na przykładzie 20-osobowej grupy pacjentów (w wieku od 53 do 63 lat), zaś związek pomiędzy monowizją a ruchami oka zbadano na grupie 15 nieleczonych wcześniej osób ze starczowzrocznością (w wieku 48,9 ± 3,1 roku). Ponadto zespół przestudiował wywoływane przez mózg odpowiedzi na korekcję monowizyjną u 14 osób (w wieku 49,5 ± 3,2 roku) cierpiących na starczowzroczność. Dzięki temu udało się poznać mechanizmy (optyczne, fizjologiczne i percepcyjne), na których bazują oba badane systemy nieokularowe. Zgromadzono dużą ilość danych dotyczących wrażliwości na kontrast i ostrości widzenia od ponad 334 zdrowych pacjentów w wieku od 6 do 88 lat. Dane te posłużyły jako dane referencyjne do celów porównawczych. Korzystając z zatwierdzonego kwestionariusza, badacze zmierzyli subiektywne odczucia pacjentów w zakresie widzenia na bliskie odległości i ocenili względne korzyści subiektywne wynikające z zastosowania różnych metod korekcji starczowzroczności u 207 osób (w wieku średnio 56,3 ± 9,7 roku). Nowa procedura oceny centracji wieloogniskowych soczewek kontaktowych z użyciem tomografii komputerowej dostarczyła wielu dokładnych i rzetelnych wyników (uzyskanych przez jednego obserwatora i kilku obserwatorów). Zespół PROVISIONE szacuje, że procedura ta pozwoli zwiększyć jakość korekcji wykonywanej u pacjentów ze starczowzrocznością. Podsumowując, wyniki projektu wskazują, że monowizja jest bardziej skuteczna w przywracaniu zdolności oka do akomodacji u osób cierpiących na starczowzroczność niż wszczepianie implantów twardówki. Dowodem na to są subiektywne oceny poziomu widzenia oraz satysfakcji z leczenia. Ponadto monowizja uzyskiwana poprzez zabieg chirurgiczny lub za pomocą soczewek kompaktowych wydaje się być odpowiednim rozwiązaniem nieokularowym pozwalającym skorygować starczowzroczność. Słowa kluczowe Starczowzroczność, PROVISIONE, wszczepianie implantu twardówki, monowizja, soczewki kontaktowe
