Wpływ bobrów na łososia i troć wędrowną
Reintrodukcja bobra europejskiego (Castor fiber) stanowi istotny sukces w dziedzinie ochrony przyrody europejskiej, ale istnieją wątpliwości dotyczące wpływu tych zwierząt na populację łososia atlantyckiego (Salmo salar) i troci wędrownej (Salmo trutta). Te dwa gatunki ryb mają duże znaczenie dla gospodarki, sektora rekreacyjnego i ochrony środowiska, a wartość jednego łososia i troci wędrownej jest szacowana odpowiednio na 4273 euro i 593 euro z uwzględnieniem wartości aktywów kapitałowych. Bobry mogą wpływać na populacje łososia atlantyckiego i troci wędrownej, ponieważ budują tamy na rzekach i zmieniają jakość wody słodkiej w miejscach tarła i hodowli. Jednak w tym obszarze przeprowadzono niewiele badań, co spowodowało lukę w wiedzy dotyczącą najlepszego sposobu zarządzania rosnącymi populacjami bobrów. Odpowiedzią na ten brak informacji był finansowany ze środków UE projekt SALMONDAM, w ramach którego zbadano sparowane lokalizacje (z bobrami i bez bobrów) na norweskich rzekach. Naukowcy zbadali siedliska ryb oraz pobrali próbki ich społeczności oraz dostępność żeru w celu stwierdzenia, czy obecność tam bobrów zmienia sposób wykorzystania siedlisk oraz rozwój i przemieszczanie młodych łososi i troci. W ramach badania przez schwytanie, oznaczenie i ponowne schwytanie zastosowano połów przy użyciu prądu elektrycznego oraz pułapek, aby zmierzyć rozmieszczenie ryb, skład gatunkowy oraz dynamikę populacji. Ponadto pojedyncze ryby zostały oznaczone przy użyciu transponderów w celu umożliwienia monitorowania ich przemieszczania do i ze zbiorników bobrów. Wyniki badań wykazały, że mimo różnic związanych z wykorzystywaniem siedliska przez bobry, ich obecność nie miała wpływu na rozwój lub stan zdrowia młodych troci i łososi. Ponadto tamy i zbiorniki bobrów nie mają wpływu na przemieszczanie się młodych ryb w górę i w dół nurtu. Mimo że tamy wydają się być przeszkodami niemożliwymi do przebycia, systemy strumieni i tam ulegają ciągłym zmianom i pojawia się wiele okazji do przemieszczania się ryb, szczególnie po ulewnych deszczach. Ze względu na to, że tamy bobrów nie ograniczały ogólnej możliwości przemieszczania i wykorzystywania innych siedlisk w rzece powyżej lub poniżej stawów, w ramach projektu SALMONDAM odkryto, że obecność bobrów w krajobrazie środkowej Norwegii ma niskie prawdopodobieństwo negatywnego wpływu na populacje ryb łososiowatych.
