Skuteczność leku przeciwmalarycznego nie jest taka sama w całej Afryce Wyniki międzynarodowych badań nad malarią prowadzonych przez naukowców w Wielkiej Brytanii pokazują, że skuteczność sulfadoksyny - powszechnie stosowanego leku przeciwmalarycznego - może się znacznie różnić w całej Afryce, ponieważ pasożyty malarii w różnych częściach kontynen... Wyniki międzynarodowych badań nad malarią prowadzonych przez naukowców w Wielkiej Brytanii pokazują, że skuteczność sulfadoksyny - powszechnie stosowanego leku przeciwmalarycznego - może się znacznie różnić w całej Afryce, ponieważ pasożyty malarii w różnych częściach kontynentu przeszły różne mutacje dające im odporność na lek. Rezultaty, opublikowane w czasopiśmie internetowym PLoS Medicine, sprawiły, iż eksperci wezwali do zacieśnienia koordynacji kampanii przeciw malarii w całej Afryce, bowiem koordynowanie programów na obszarach, gdzie pasożyty malarii mają podobne modele odporności na lek przyniesie dużo lepsze wyniki, aniżeli samodzielna praca naukowców w poszczególnych regionach. Zarodziec sierpowy (plasmodium falciparum), przenoszony przez komary i powodujący malarię, jest odpowiedzialny za niemal milion zgonów rocznie w subsaharyjskiej Afryce. Do niedawna leczenie pacjentów opierało się na lekach takich jak chlorochina i sulfadoksyna - pirymetamina, jednak ich skuteczność jest obecnie osłabiana przez rosnącą odporność pasożytów komarów wynikającą z ich mutacji. Naukowcy odkryli, że odporność na chlorochinę i pirymetaminę pojawiła się w latach 70. i 80. XX w. w Azji, po czym rozprzestrzeniła się w całej Afryce. Jednakże mutacje doprowadzające do odporności na sulfadoksynę pojawiły się dopiero w latach 90. XX w. i jeszcze nie rozprzestrzeniały się na całym kontynencie. Naukowcy wykorzystali analizy genetyczne do określenia, w jaki sposób rozprzestrzenia się odporność na sulfadoksynę. Ich celem było określenie pochodzenia geograficznego pasożytów odpornych na lek. Zespół przeanalizował próbki krwi pobrane od pacjentów chorych na malarię w Afryce. Naukowcy odkryli pięć głównych sekwencji genetycznych, z których każda jest charakterystyczna dla określonej lokalizacji geograficznej. Odkryli również, że pasożyty malarii opierają się na różnych podstawach molekularnych odporności na sulfadoksynę, a modele odporności na wschodzie i zachodzie Afryki różnią się. Odkrycie różnych rodzajów odporności było szczególnie istotne, gdyż pokazało, dlaczego skuteczność sulfadoksyny nie jest taka sama w całej Afryce. Naukowcy zbadali również pojawianie się odporności pasożytów na sulfadoksynę w różnych regionach Afryki i odkryli, że wewnętrzne schematy imigracji i przenoszenia mogą wiązać się z pojawianiem się różnych odmian pasożytów odpornych na sulfadoksynę na różnych obszarach. Dr Cally Roper, kierownik naukowy, z London School of Hygiene and Tropical Medicine w Wielkiej Brytanii powiedział: "Nasze odkrycia sugerują, że skuteczność sulfadoksyny jako leku przeciwmalarycznego może nie być taka sama w całej Afryce. Pokazują również potrzebę koordynowania kampanii na rzecz zwalczania malarii we wszystkich socjoekonomicznie powiązanych obszarach Afryki, zamiast koncentrowania się wyłącznie na terytoriach poszczególnych państw, po to aby skuteczniej zmniejszać brzemię malarii na kontynencie." Kraje Zjednoczone Królestwo
