Śledzenie asteroid stało się łatwiejsze
Identyfikacja meteorytów nigdy nie była prosta. Jednakże ostatnio, międzynarodowa grupa badaczy z powodzeniem zidentyfikowała asteroidę w kosmosie zanim weszła ona w atmosferę ziemską. Przy użyciu komputerów badacze mogą teraz określić, z jakiej części układu słonecznego pochodzi asteroida, przewidzieć jej czas wejścia w atmosferę ziemską, a także miejsce, gdzie będzie można znaleźć jej resztki. Wyniki opublikowano w czasopiśmie Nature. Członek zespołu, dr Mark Boslough z Sandia National Laboratories w USA stwierdził, że badania pokazują "możliwości, jakie mają astronomowie, by odkrywać i przewidywać siłę uderzenia obiektu kosmicznego". Stwierdził również, że w pracy sprawdzano również, jak szybko społeczeństwo potrafi zareagować na przewidziane uderzenie. Dr Boslough wyjaśnia: "W tym przypadku, w żadnym momencie nie było to zagrożenie, więc potraktowano to tylko w kategoriach naukowych. Gdyby uznano to za zagrożenie - większą asteroidę, która eksplodowałaby nad terenem zamieszkanym - można byłoby ogłosić w porę alarm, który pomógłby uratować życie ludzi poprzez ewakuację z zagrożonej strefy lub pouczenie ludzi, aby się przygotowali". Informacje zebrane dzięki badaniu mogą mieć wpływ na prowadzone przez astronomów badania orbit macierzystych ciał niebieskich, z których powstają różnego rodzaju meteoryty znajdywane na Ziemi. Według dr Boslougha, przyszłe misje kosmiczne mające na celu eksplorację lub prowadzenie prac wydobywczych na asteroidach krążących po "orbitach przecinających orbitę Ziemi" skorzystają na tym ostatnim odkryciu. Analizowana w tym badaniu asteroida 2008 TC3 została najpierw namierzona w październiku zeszłego roku przez utrzymywany przez NASA teleskop Catalina Sky Survey w Mount Lemmon w Arizonie. Następnie kilka obserwatoriów, które zostały powiadomione o asteroidzie o średnicy 4 metrów (mniej więcej wielkości samochodu), sporządziło obraz obiektu. Naukowcy i astronomowie na całym świecie śledzili i badali TC3 przez 20 godzin przed jej zniknięciem. Zespół stwierdził, że asteroida miała prędkość około 44 579 km/godz., kiedy wchodziła w atmosferę, i pozostawiała za sobą ogon o długości 82 km zanim eksplodowała około 36 880 metrów nad ziemią. Badacze z programu NASA Near Earth Object Program [Program Obserwacji Obiektów Bliskich Ziemi] oświadczyli: "7 października 2008 r. widowiskowa kula ognia rozświetliła przed świtem niebo nad północnym Sudanem". Obliczenia miejsca zetknięcia się meteorytu z ziemią były niezwykle precyzyjne. Naukowcy przewidzieli, że uderzy on w ziemię na Pustyni Nubijskiej w północnym Sudanie 19 godzin po jego odkryciu. Następnie użyli mapy w celu odnalezienia fragmentów meteorytu. Jet Propulsion Laboratory (JPL) w NASA dało zespołowi poszukiwawczemu mapę z informacjami dotyczącymi obszaru poszukiwań. Kluczowymi członkami zespołu byli pracownicy JPL dr Steve Chesley i dr Peter Jenniskens, astronom zajmujący się meteorami w Instytucie SETI w USA, oraz profesor Muawia Shaddad z University of Khartoum w Sudanie. Dr Chesley stwierdził: "Moja praca zwykle zaczyna się i kończy na trajektoriach obiektów pochodzenia kosmicznego. Dokładnie przewidzieliśmy, kiedy i gdzie TC3 wejdzie w atmosferę nad Sudanem. [Dr] Jenniskens prosił o mapę obszaru, gdzie mogły spaść pozostałości po kuli ognia. Była to pierwsza mapa dla Near-Earth Object Program Office [Centrum Obserwacji Obiektów Bliskich Ziemi]". Po trzydniowych poszukiwaniach badacze odzyskali 15 próbek o łącznej masie 1,24 funta (0,54 kilograma). Zespół stwierdził, że fragmenty były czarne, porowate, kuliste i o charakterze skalistym. Podczas dwóch innych podróży, dr Jenniskens i profesor Khartoum zebrali 280 meteorytów o łącznej masie prawie 5 kilogramów. Ze swojej strony, dr Boslough stwierdził: "W obecnej erze post-racjonalistycznej, w której wyjaśnienia naukowe i modele komputerowe są często wyśmiewane jako 'jedynie teorie', miło jest zaprezentować taki dowód". Inni uczestnicy badania to uniwersytety z Kanady, Czech, Irlandii, Holandii i Wielkiej Brytanii, a także NASA Johnson Space Center w USA.
Kraje
Kanada, Czechy, Irlandia, Niderlandy, Zjednoczone Królestwo, Stany Zjednoczone