Wymarłe jaszczurki morskie ujawniają endogenne białka od środka
Zespół naukowców ze Szwecji odkrył skamielinę gigantycznej, wymarłej jaszczurki morskiej (mozazaura), która datuje się na okres późnej kredy, około 100 do 65 mln lat temu. Wyjątkowość tych badań polega na tym, że naukowcom udało się odnaleźć autentyczne szczątki zwierzęcia, które już nie występuje na Ziemi... wbudowane w kamień. Badania, których wyniki zaprezentowano w czasopiśmie Public Library of Science (PLoS) ONE, dostarczają informacji o tym, że wydobyte biomolekuły są pierwotne i nie są kontaminantami z biofilmów bakteryjnych czy białka kolagenowego. Wcześniejsze badania skupiały się na identyfikacji peptydów kolagenowych w skamielinach dinozaurów za pomocą rozmaitych metod, w tym tandemowej spektrometrii mas całych fragmentów kości. Minusem zastosowania tego typu metody jest niemożność wykorzystania tkanek specyficznych dla danego miejsca, zmuszając naukowców do polegania na całych fragmentach kości. Kolejną wadą jest niepewność co do tego, czy sekwencje aminokwasów uzyskane z takiej analizy są autentyczne. Naukowcy z Uniwersytetu w Lund zastosowali zaawansowaną technologię w celu połączenia molekuł białkopodobnych z włóknami substancji międzykomórkowej kości wyizolowanymi ze skamieliny liczącej sobie 70 mln lat, a konkretnie z kości ramiennej (IRSNB 1624). Staranność opłaciła się. Dzięki wykorzystaniu synchrotronowej mikrospektroskopii w podczerwieni w Laboratorium MAX IV w Lund, zespół wykazał, że w tkankach włóknistych pozyskanych z kości mozazaura pozostaje materia zawierająca aminokwasy. To oznacza, że analizy dostarczyły niezbity dowód uprawniający do stwierdzenia, że pierwotne molekuły organiczne, takie jak kolagen lub produkty jego rozpadu, zostały zachowane w tkankach łącznych włóknistych badanej kości ramiennej. "Ta technika zapewnia informacje na temat złożonych molekuł organicznych w wybranych mikrostrukturach" - mówią autorzy badań. Należy zauważyć, że zakonserwowanie nie ogranicza się do dużych kości. "Konserwacja pierwotnych tkanek miękkich i biomolekuł nie ogranicza się do dużych kości zakopanych w środowiskach piaskowca rzecznego, bowiem dotyczy również stosunkowo niewielkich elementów kośćca złożonych w osadach morskich" - czytamy w artykule. Tymczasem skamielina, jak twierdzą naukowcy, potrafi się wyjątkowo zakonserwować. Dalej, tkanki podatne na rozkład, takie jak skóra i melanosomy (organelle zawierające melaninę, najbardziej rozpowszechniony w królestwie zwierząt pigment pochłaniający światło) podlegają konserwacji w postaci sfosfatyzowanych szczątek lub pozostałości organicznych o znacznej wierności morfologicznej. "Aczkolwiek kontrowersyjnym pozostaje to, czy skamieliny liczące sobie wiele milionów lat zawierają oryginalne szczątki komponentów organicznych, a jeżeli tak, to czy pozytywna identyfikacja tych biomolekuł jest wymagana" - twierdzą naukowcy. Wypowiadając się na temat wyników analiz naukowcy zauważają: "Chociaż spektroskopia w podczerwieni sama w sobie nie może zasadniczo być wykorzystywana do identyfikacji konkretnych białek, może jednak dostarczyć cennych informacji o zawartości molekularnej próbek o nieznanym składzie. Podobnie żadna inna metoda zastosowana tutaj nie jest niezależna (tj. nie dostarcza wystarczających dowodów na przetrwanie makromolekuł białkopodobnych w długim okresie)." Wkład w badania wnieśli naukowcy z Uniwersytetu Midwestern i Uniwersytetu Southern Methodist w USA.Więcej informacji: Uniwersytet w Lund: http://www.lunduniversity.lu.se/(odnośnik otworzy się w nowym oknie) Laboratorium MAX IV: http://www.maxlab.lu.se/(odnośnik otworzy się w nowym oknie) PLoS ONE: http://www.plosone.org/home.action(odnośnik otworzy się w nowym oknie)
Kraje
Szwecja, Stany Zjednoczone