Ochronna osłona zwalcza nadkażenie malarią
Pasożyty odpowiedzialne za wywoływanie pełnoobjawowej malarii najpierw przemieszczają się do wątroby, rozmnażają się, by następnie rozprzestrzenić się i dokonać inwazji czerwonych krwinek. Naukowcy dosyć zgodnie twierdzą, że pasożyty muszą żywić się żelazem, aby się rozwijać. Wyniki nowych badań wskazują, że chorzy, u których zdiagnozowano pełnoobjawową malarię mogą być chronieni przed nowymi zakażeniami poprzez aktywowanie hormonu wykluczającego żywienie się komórek wątroby żelazem. Badania, których wyniki zaprezentowano w czasopiśmie Nature Medicine, zostały częściowo dofinansowane z programu COST (Europejski Program Współpracy w Dziedzinie Badań Naukowo-Technicznych), który uzyskał wsparcie z "Programu ramowego na rzecz badań naukowych i rozwoju technologicznego" (BRT) UE. To odkrycie może pomóc w udoskonaleniu metod kontrolowania malarii i jej profilaktyki. Naukowcy pracujący pod kierunkiem Instituto de Medicina Molecular (IMM) Uniwersytetu w Lizbonie, Portugalia, obrali sobie za cel wyhodowanie pasożytów malarii w wątrobie i erytrocytach, koncentrując się na przypadkach nadkażenia, w których osoba ze zdiagnozowaną, pełnoobjawową malarią zostaje ukąszona przez kolejnego zakażonego komara. Ich odkrycia pokazują, że kolejne ukąszenie organizmu, w którego krwi są już obecne pasożyty nie wywołuje wtórnego pełnoobjawowego zakażenia. Pierwsze zakażenie blokuje nadkażenie w wątrobie. Odkrycie przynosi dobre wieści osobom zamieszkującym obszary wysokiego ryzyka. Zdaniem naukowców dane po raz pierwszy pokazują, że żelazo odgrywa kluczową rolę w rozwoju zakażeń mnogich malarią, co ma istotne znaczenie w kontekście suplementacji żelazem wykorzystywanej w walce z anemią w regionach endemicznego występowania malarii. Pasożyty krwi nie rozwijają się, ponieważ cierpią na brak żelaza, dzięki tej osłonie ochronnej. "Ogromnie się cieszę, że udało się nam odkryć tak interesującą interakcję, która zachodzi między różnymi fazami rozwojowymi pasożytów malarii u jednego gospodarza, co może pomóc w kontrolowaniu malarii w przyszłości" - mówi dr Silvia Portugal z IMM, naczelna autorka artykułu. Dr Maria Mota, również z IMM i kierowniczka badań zauważa: "Nasze odkrycia pomagają wyjaśnić różnice w stopniu ryzyka zakażenia oraz złożoności zakażeń u młodych ludzi obserwowane w regionach endemicznego występowania malarii, które dotychczas wymagały spekulatywnych wyjaśnień. Podważają również teorię, że zakażenie w odrębnych typach komórek jest niezależne, co może mieć wpływ na przyszłe badania w dziedzinie chorób zakaźnych w ogóle." Wypowiadając się na temat wyników dr Hal Drakesmith, współkierownik badań z Instytutu Medycyny Molekularnej Weatherall i Uniwersytetu Oksfordzkiego w Wlk. Brytanii powiedział: "Teraz kiedy dowiedzieliśmy się, w jaki sposób pasożyty malarii chronią swoje terytorium w organizmie przed konkurencyjnymi pasożytami, możemy być w stanie wzmocnić ten naturalny mechanizm obronny, aby zwalczyć ryzyko zakażeń malarią. Jednocześnie będziemy być może zmuszeni przyjrzeć się ponownie celowości programów suplementacji żelazem w regionach endemicznego występowania malarii, bowiem podwyższone ryzyko zakażenia należałoby zestawić z korzyściami - potrzebnych jest więcej danych w tym zakresie." Ponad 300 mln osób zapada co roku na malarię, a 800.000 przegrywa walkę z tą śmiertelną chorobą.Więcej informacji: Instituto de Medicina Molecular (IMM): http://imm.fm.ul.pt/web/imm/home Nature Medicine: http://www.nature.com/nm/index.html Program COST: http://www.cost.esf.org/
Kraje
Portugalia, Zjednoczone Królestwo