Ramy tworzenia polityki w zakresie zmian klimatycznych
Modele dotyczące zmian przyszłego klimatu i ich skutków charakteryzują się wysokim stopniem niepewności, podobnie jak modele wykorzystywane do oceny kosztów i korzyści związanych z różnymi ścieżkami łagodzenia zmian klimatu. Współfinansowany ze środków UE projekt TRANSrisk(odnośnik otworzy się w nowym oknie) odpowiedział na tę lukę w wiedzy, aby pomóc decydentom we wdrożeniu skuteczniejszej polityki klimatycznej poprzez lepsze zrozumienie kosztów, korzyści, zagrożeń i niepewności związanych z różnymi opcjami polityki. Naukowcy opracowali ramowe zasady oceny, obejmujące analizę ryzyka i niepewności dotyczących kosztów oraz korzyści związanych ze ścieżkami przejścia, jak również wynikających z nich projektów ustaw. Ścieżki te dają wgląd w szereg technologicznych innowacji, które mogą pomóc w zrównoważonym przejściu na gospodarkę niskoemisyjną w sektorze energii, transportu, rolnictwa i przemysłu. Zestaw narzędzi wspomagających podejmowanie decyzji pomógł również ustawodawcom w kształtowaniu świadomej polityki. „Niektóre nasze narzędzia umożliwiają badanie, kategoryzowanie i analizowanie wiedzy kluczowych interesariuszy z danego sektora, podczas gdy inne mogą pomóc w szybkim i łatwym oszacowaniu wpływu proponowanych zmian ustaw”, mówi jedna z głównych badaczek projektu, dr Jenny Lieu. Ocena studiów przypadków Partnerzy projektu dokładnie przetestowali narzędzia i wskazówki opracowane w ramach projektu TRANSrisk w 14 studiach przypadków w różnych krajach, począwszy od Europy i Ameryki Północnej po szybko rozwijające się gospodarki Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. „Każde studium przypadku koncentrowało się na kluczowych sektorach gospodarki i technologiach niskoemisyjnych w danym kraju, przyjmując wspólne ramy dla bardzo różnych kontekstów (społecznych, ekonomicznych i politycznych) oraz technologii”, wyjaśnia jeden z głównych badaczy projektu, prof. Gordon MacKerron. Studia przypadków obejmowały fotowoltaikę w Holandii zarówno na poziomie dachu, jak i farmy fotowoltaicznej oraz przejście z węgla na odnawialne źródła energii w polskim sektorze wytwarzania energii. W indonezyjskim studium przypadku zbadano zastosowanie biologicznych fermentatorów i biogazu do wytwarzania energii elektrycznej zarówno na poziomie wioski, jak i w większej skali. W Chile naukowcy badali produkcję energii słonecznej i sposób, w jaki środki łagodzące emisję dwutlenku węgla można „dostroić” w celu poprawy jakości powietrza w miastach. Współpraca z różnorodną grupą interesariuszy może pomóc w lepszym zrozumieniu podstawowych problemów i potencjalnych zagrożeń, jak również sposobu, w jaki wpływają one na różne grupy. W związku z tym, w ramach projektu TRANSrisk podjęto współpracę z takimi interesariuszami jak organizacje pozarządowe i przedstawiciele przemysłu, organizując warsztaty i spotkania związane ze studiami przypadków. Jak twierdzi prof. MacKerron: „Większość studiów przypadków wykorzystywała proces dwukierunkowy, w którym interesariusze przekazywali nam informacje, a w zamian otrzymywali wyniki dotyczące potencjalnych ścieżek niskoemisyjnych”. Liczne korzyści Proces ten miał dwa najważniejsze skutki. Po pierwsze, interesariusze otrzymali najnowocześniejszą akademicką analizę preferowanych niskoemisyjnych technologii i ścieżek. Po drugie, partnerstwa stworzone między interesariuszami i naukowcami mogą być w przyszłości wykorzystywane przez obie strony do lepszego zrozumienia rozwoju technologii niskoemisyjnych i ich zastosowania. Ścieżki przejścia do przyszłości niskoemisyjnej są często postrzegane jako z natury pozytywne, ale studia przypadków ujawniły kilka kompromisów prowadzących do negatywnych skutków społecznych, ekonomicznych i środowiskowych. W niektórych przypadkach kompromisy te mogą prowadzić do oporu społecznego, na przykład wtedy, gdy duża liczba ludzi (lub osób pracujących w sektorach wpływowych politycznie) staje w obliczu utraty pracy. Projekt TRANSrisk przyniesie korzyści zarówno ustawodawcom i badaczom, jak i członkom społeczeństwa. „Projekt pomoże tym, którzy chcą zrozumieć nie tylko koszty związane ze zmianami klimatycznymi, ale także zagrożenia, niepewność i współzależności związane z różnymi ścieżkami łagodzenia skutków tego zjawiska, jak również społeczną akceptację (lub jej brak) dla technologii niskoemisyjnych”, podsumowuje dr Lieu.
