Ruchy gigantycznej manty pod lupą naukowców
Międzynarodowy zespół naukowców dostarcza nowych danych na temat poruszania się gigantycznej manty -największej płaszczki na świecie, której szerokość sięga około 7 metrów. W toku badań zaprezentowanych w czasopiśmie PLoS ONE wykorzystano telemetrię satelitarną do śledzenia oceanicznych wypraw tego morskiego podróżnika, który Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) sklasyfikowała jako gatunek "narażony na wyginięcie". Pracujący pod kierunkiem Wildlife Conservation Society (WCS) w USA działacze na rzecz ochrony przyrody umieścili na 13 dni nadajniki satelitarne na 6 mantach (4 samicach, 1 samcu i 1 osobniku młodocianym) u wybrzeży Półwyspu Jukatan w Meksyku. Twierdzą, iż wiadomym jest, że manty (Manta birostris, nazywana też diabłem morskim) są narażone na bezpośrednie i przypadkowe odławianie, co negatywnie wpływa na ich liczebność. W toku przeprowadzonych badań odkryto, że śledzone satelitarnie manty poruszają się wahadłowo, żerując wzdłuż i pomiędzy krótkimi trasami. "Nie dysponujemy niemal żadnymi danymi na temat ruchów i potrzeb ekologicznych mant, jednego z największych i najsłabiej poznanych gatunków oceanicznych" - stwierdziła autorka naczelna, dr Rachel Graham, kierowniczka programu WCS poświęconego rekinom i płaszczkom Zatoki Meksykańskiej oraz Morza Karaibskiego (ang. Gulf and Caribbean Sharks and Rays Program). "Nasze dane w czasie rzeczywistym rzucają światło na nieoglądany dotychczas świat tych mitycznych ryb i pomogą nam opracować strategie zarządzania tym gatunkiem i jego ochrony". Wypowiadając się na temat odkryć, współautor, dr Matthew Witt z Instytutu Środowiska i Zrównoważenia Uniwersytetu w Exeter, Wlk. Brytania, stwierdził: "Dane ze znaczników satelitarnych ujawniły, że niektóre płaszczki pokonały ponad 1.100 kilometrów w okresie prowadzenia badań. Większość czasu spędzały na przemierzaniu obszarów przybrzeżnych, obfitujących w zooplankton i skrzek składany w czasie tarła". Manty przepływają z otwartym otworem gębowym przez chmary planktonu. Dane pokazują, że manty spędzają niemal cały czas na wodach terytorialnych Meksyku. Niemniej zaledwie nieco ponad 11% miejsc wskazanych przez oznakowane płaszczki znalazło się w granicach morskich obszarów chronionych (MOC). Zespół ustalił, że większa część habitatu mant znajduje się na głównych trasach żeglugowych regionu. Uderzenia statków mogą negatywnie wpływać na manty. "Badania, takie jak te, mają kluczowe znaczenie dla opracowywania skutecznej polityki zarządzania mantami, których liczebność wydaje się spadać na całym świecie" - mówi dr Howard Rosenbaum, dyrektor programu WCS na rzecz oceanicznych gigantów (Ocean Giant Programme). Mimo diabolicznego wyglądu, manta jest nieszkodliwym stworzeniem i nie stanowi żadnego zagrożenia dla ludzi. W odróżnieniu od ogończy, nie posiada kolca. Naukowcy twierdzą, że manta ma największy mózg w stosunku do ciała ze wszystkich rekinów i płaszczek, i wydaje na świat od jednego do dwóch potomków co rok lub co dwa lata. Autorzy artykułu tak oto komentują wyniki badań: "Chociaż dalsze ruchy migracyjne mant nadal nie są znane, widać wyraźnie, że technologia śledzenia satelitarnego ma ogromny potencjał w pogłębianiu wiedzy na temat tych ruchów i umieszczania w szerszym kontekście przestrzennym wyraźnych zagrożeń dla tego gatunku".Więcej informacji: Wildlife Conservation Society: http://www.wcs.org/(odnośnik otworzy się w nowym oknie) PLoS ONE: http://www.plosone.org(odnośnik otworzy się w nowym oknie)
Kraje
Meksyk, Zjednoczone Królestwo, Stany Zjednoczone