Zmniejszanie nierówności społecznych dzięki sile narracji publicznej
Sieci solidarności i wsparcia grup znajdujących się w trudnej sytuacji, takich jak kobiety romskie, można wzmocnić i lepiej zorganizować dzięki odpowiednim narzędziom teoretycznym i praktycznym. W ramach projektu Narratives4Change, wspieranego przez program działań „Maria Skłodowska-Curie”, naukowcy zbadali, w jaki sposób można wykorzystać narrację publiczną do rozwoju indywidualnego i zbiorowego przywództwa w różnych obszarach, między innymi w zakresie edukacji, zdrowia i polityki, a także w kontekście kulturowym i geograficznym. Badacze przeprowadzili różnorodne, wielopłaszczyznowe badania i skoncentrowali się na warunkach wstępnych, które pozwoliłyby stowarzyszeniom kobiet romskich w Hiszpanii i ruchowi kobiet romskich w Europie na właściwe wykorzystanie narracji publicznej. Celem projektu Narratives4Change było zgłębienie tego, w jaki sposób narracja publiczna umożliwia jednostkom sprawcze działanie i pozwala na rozwijanie sprawczości u innych, a tym samym może zwiększyć możliwości organizacyjne.
Badania jakościowe narracji publicznej
Aby zbadać to narzędzie, zespół projektu przeprowadził dwa powiązane ze sobą badania. W ramach pierwszego z nich powstał raport „2020 Public Narrative Impact Survey” stworzony na podstawie ankiety, w której mapowano i rejestrowano sposób wykorzystania narracji publicznej i śledzono jej wpływ. „Kiedy zapytaliśmy uczestników, jak wykorzystują narrację publiczną, okazało się, że większość z nich nie używa jej do komunikacji z dużą publicznością, ale podczas niewielkich wydarzeń. Było to niezgodne z naszymi oczekiwaniami”, mówi Emilia Aiello, koordynatorka projektu. W drugim z badań naukowcy analizowali trzy studia przypadków dotyczących kampanii organizowanych lub wspieranych przez organizacje obywatelskie bądź instytucje publiczne, które wprowadziły narrację publiczną. Są to kampania „Stand Up with the Teachers” (QMM) prowadzona w Jordanii przez nauczycielki zatrudnione w szkołach prywatnych i wspierane przez organizację Ahel, kampania „Drive Michigan Forward” prowadzona w stanie Michigan przez zrzeszone organizacje oraz angielski program „Maternity Voices Partnership”, wspierany przez organizację Horizons-NHS. „Zebrane dowody wskazują, że przeszkolenie w zakresie publicznej narracji oraz edukacji na temat jej ram i ich tworzenia pozwala liderom przeanalizować swoje doświadczenia, zwerbalizować je oraz dzielić się z odbiorcami historiami, odwołując się do wspólnych wartości”, wyjaśnia Aiello. „Zapewnia również ustrukturyzowany sposób komunikacji na temat wspólnych wartości, pozwala poznać się w partnerskiej atmosferze oraz ułatwia tworzenie wspólnych planów w oparciu o potrzeby społeczności”.
Historia o mnie i o nas w teraźniejszości
Z raportu „2020 Public Narrative Impact Survey” wynika również, że kluczowym elementem skutecznej zmiany jest rozwijanie przywództwa opartego na relacjach międzyludzkich zbudowanych na zaufaniu i solidarności oraz posiadanie wyraźnego „wspólnego celu”, który przyświeca grupie. Indywidualną i zbiorową sprawczość można rozwijać za pomocą narracji publicznej, nawet w niesprzyjających warunkach. Narracja publiczna, w tym użycie świadomego storytellingu, przyczynia się do kształtowania jednostki będącej częścią grupy w danej chwili. Wspólne doświadczenia i wartości funkcjonują jako jednoczące elementy mające jednocześnie wpływ na kształt granic grupy. Dodatkowo przywództwo i relacje społeczne, poprzez ramy narracji publicznej, zmieniają się z działań transakcyjnych w możliwości potencjalnej transformacji społecznej. „Punkt ciężkości przenosi się ze świata materialistycznego do świata moralnie ukształtowanego”, podkreśla Aiello. Narracja publiczna okazała się również zaskakująco korzystną uniwersalną praktyką przywództwa zarówno w doskonałych, jak i wymagających środowiskach społecznych.
Słowa kluczowe
Narratives4Change, narracja publiczna, kobiety romskie, praktyka przywódcza, stowarzyszenia obywatelskie, grupy społeczne w trudnej sytuacji
