Ku odpowiedzialnej społecznie produkcji energii Aby sprostać wyzwaniom w zakresie odpowiedzialności społecznej stojącym przed przemysłem petrochemicznym, opracowano inicjatywy i zalecenia mające na celu zwiększenie długoterminowej dostępności i wydajności źródeł energii. Energia © Shutterstock Celem projektu TRENDS-2, należącego do jednej z sieci tematycznych Piątego Programu Ramowego, było spełnienie europejskich wymagań w zakresie długoterminowych, bezpiecznych i czystych źródeł energii. Wymagało to zidentyfikowania i zbadania poważnych wyzwań w dziedzinie jakości i bezpieczeństwa oraz ochrony zdrowia i środowiska. Aby zmierzyć się z dzisiejszymi i przyszłymi trudnościami związanymi z produkcją energii z węglowodorów, zaproszono do dyskusji operatorów, dostawców, kierownictwo organizacji i inne strony, w tym małe i średnie firmy i instytucje akademickie. Część prac dotyczyła odpowiedzialności społecznej, a dokładniej tradycji i celów branży w zakresie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw. Przemysł petrochemiczny należy do pionierów odpowiedzialności społecznej i dąży do pełnej integracji tej metodologii w codziennych procesach biznesowych. Zarządzanie odpowiedzialnością społeczną jest korzystne, ponieważ przekłada się na skuteczne zarządzanie ryzykiem i wspomaga zarówno wartość marki, jak i wiarygodność finansową. Kontrolowanie odpowiedzialności społecznej w przemyśle petrochemicznym natrafiało jednak na wiele przeszkód. Na przykład ze względu na ogromne zróżnicowanie metod realizacji rozwiązań technicznych w skali całej branży stwierdzono, że zarządzanie odpowiedzialnością społeczną nie zostało wdrożone we wszystkich ogniwach łańcucha dostaw. Stwierdzono też, że o ile raportowanie środowiskowe jest dobrze ugruntowane, o tyle nie można tego samego powiedzieć o komunikowaniu społecznym. Ponieważ współczesne społeczeństwo opiera się na dystrybucji informacji i wiedzy, opinia publiczna nie godzi się już na politykę "zamkniętych drzwi" w przedsiębiorstwach. Aby wypełnić zidentyfikowane luki, sprostać wyzwaniom i wytworzyć niezbędną świadomość, rozważono kilka rekomendacji. Jedną z nich była inicjatywa kształcenia poprzez dzielenie się zarówno udanymi, jak i mniej pomyślnymi przypadkami. Zasugerowano też, że wymagania względem raportowania powinny zyskać większe znaczenie lokalne. Uwzględniono również potrzebę lepszej oceny wyników i większego zaangażowania wszystkich zainteresowanych stron.
