Strategie rekultywacji nieużytków
W tym celu ustanowiono konsorcjum składające się z inżynierów, geologów, biologów, materiałoznawców i producentów wyrobów ceramicznych. Jednym z głównych celów była ocena finansowych możliwości w zakresie rekultywacji gruntów i technologii produkcji ceramiki. Najpierw oceniono sytuację związaną z odpadami, rozpoznając wszelkie szczególne potrzeby, na przykład co do utylizacji ścieków. Równolegle przeprowadzono badania mające na celu rozpoznanie różnych produktów, które miały się stać przedmiotem prac. W toku oceny wielu miejsc w różnych krajach bałkańskich stwierdzono, że występują tam jednakowe problemy. Chodzi o zgromadzone odpady przemysłowe, popioły, żużel i skażone tereny przemysłowe. Przykładowo w Bośni i Hercegowinie zbadano 15 hałd pod kątem ich potencjalnej rekultywacji, a także dostępności materiałów odpadowych nadających się do produkcji ceramiki. Scharakteryzowano jedenaście rodzajów popiołów lotnych i siedem typów żużla różniących się właściwościami chemicznymi i termochemicznymi. Dodatkowym aspektem badań były terenowe testy rekultywacji, polegające na obsadzeniu hałdy specjalną roślinnością. Najwięcej użyto lucerny, trawy i robinii, ponieważ okazało się, że taka kombinacja pozwala uzyskać najlepsze rezultaty. Co więcej, obecność metali ciężkich w ich systemie korzeniowym i nadziemnym z liśćmi włącznie okazała się dużo niższa od maksymalnego dopuszczalnego poziomu skażenia. Oprócz obszernych i licznych publikacji projekt przyniósł też inne osiągnięcia, dotyczące produkcji płytek ceramicznych. Wytwarzane dzięki projektowi ciężkie płytki ceramiczne są odporne na korozję chemiczną i biologiczną. Znakomicie nadają się do stosowania w instalacjach rurowych w gruntach agresywnych chemicznie. Można ich również używać w portach i nabrzeżach oraz w licznych gałęziach przemysłu, na przykład do wykładania podłóg w zakładach nawozowych. Założono zakład produkcji tych płytek.
