Połączenia klejone – przyszłość europejskiego przemysłu stoczniowego
Dzięki zastosowaniu lekkich materiałów przy budowie statków uzyskać można znaczne obniżenie ciężaru. Umożliwia to zmniejszenie zużycia paliwa, pociągając za sobą korzyści, zarówno ekonomiczne jak też środowiskowe. Jednakże, niezawodność lekkich modeli poddawana była często w wątpliwość, zwłaszcza w aspekcie wzajemnego łączenia ze sobą różnych elementów. W zamiarze wsparcia europejskiego przemysłu stoczniowego, z programu Growth sfinansowano wszechstronne badania potencjału połączeń klejonych. Inżynierowie z brytyjskiego Uniwersytetu Southampton uczestniczyli w projekcie naukowym pod nazwą BONDSHIP. Ich badania skoncentrowały się na modelowaniu numerycznym. Zidentyfikowano punkty krytyczne modelu superstruktury, umożliwiające wyliczenie poziomów obciążenia w oparciu o scenariusz możliwie najgorszych warunków. Jeśli chodzi o modelowanie charakterystyki pracy samego kleju, to najlepszą zgodność między wynikami eksperymentalnymi i uzyskanymi z modelu zapewniła wieloliniowa opcja pakietu oprogramowania metody elementów skończonych ANSYS. Inżynierowie z Uniwersytetu Southampton oszacowali także szereg różnych metod do przewidywania poziomów naprężeń występujących w samym kleju. Stwierdzili, że technika elementów skończonych, pomimo pewnych utrudnień, była dokładniejsza od innych równoważnych metod analitycznych. Poza tym przestudiowano dokładnie zachowanie się struktur, w których powstawały pęknięcia. Dla przykładu, przebadano współzależności pomiędzy obciążeniem a wielkością pęknięć, zarówno w laboratorium, jak też za pośrednictwem symulacji. Wprawdzie wstępne uzyskane rezultaty wskazują, że rzeczywista energia wymagana do powstania pęknięcia była wyższa od spodziewanej w oparciu o wyniki symulacji modelowej, ale zalecono kontynuowanie dalszych testów.
