Zastosowanie "latającego skrzydła" w lotach pasażerskich
Większe rozmiary powodują, że w przypadku konwencjonalnych konstrukcji statków powietrznych osiągane są granice możliwości technicznych, przez co wysokie osiągi tych statków są trudne do utrzymania. Wielu ekspertów dostrzega obecnie potrzebę wdrożenia bardziej radykalnych rozwiązań, między innymi niekonwencjonalnych konstrukcji typu "latające skrzydło" w przypadku dużych samolotów cywilnych. Przez wiele lat konstrukcje typu "latające skrzydło" były z umiarkowanym powodzeniem stosowane w sektorze wojskowym, jednak na rynku lotnictwa cywilnego koncepcja ta nie wzbudziła większego zainteresowania głównie ze względu na rygorystyczne wymagania w zakresie masy użytecznej oraz zdatności do lotu. Zasadniczo konstrukcje typu "latające skrzydło" są trudniejsze w pilotażu od konwencjonalnych samolotów, co pociąga za sobą problemy związane z bezpieczeństwem. Ta sytuacja może ulec zmianie. Współczesne używane do komercyjnego transportu pasażerskiego samoloty sterowane elektronicznie są wyposażone w komputerowe układy sterowania, które automatycznie optymalizują właściwości pilotażowe. Ułatwia to konstruktorom zastosowanie nowatorskich rozwiązań w zakresie kształtów kadłubów. W ramach finansowanego przez UE projektu VELA prowadzono prace związane z rozwojem umiejętności, zdolności i metodologii w celu udoskonalenia konstrukcji oraz optymalizacji cywilnych statków powietrznych typu "latające skrzydło". Przed wszystkim uczestnicy projektu zajęli się różnymi pochodnymi aerodynamicznymi związanymi z układami sterowania lotem, czyli parametrami opisującymi sposób, w jaki określone siły oddziałują na stabilność statku powietrznego. Przeprowadzono testy w tunelu aerodynamicznym małych prędkości, a następnie otrzymane wyniki porównano z prognozami uzyskanymi przy użyciu wstępnych narzędzi projektowych. W toku testów mających na celu sprawdzenie zgodności z normami skoncentrowano się na skutkach odchylania usterzenia oraz innych parametrach dynamicznych konstrukcji typu "latające skrzydło". Następnie w celu maksymalizacji wydajności konstrukcji zastosowano techniki optymalizacyjne, zmieniając takie parametry, jak długość cięciwy skrzydła, kąt skręcenia oraz kształt profili płata. Pod uwagę wzięto również inne parametry, m.in. wymiary przedziału pasażerskiego i kąt podłogi oraz stateczność podłużną. Partnerzy projektu VELA zbadali także szersze problemy, takie jak zgodność nowatorskich konstrukcji samolotów z istniejącymi portami lotniczymi. Ponadto, stosując zaawansowane techniki symulacyjne, partnerzy przeprowadzili analizę zagadnień związanych z bezpieczeństwem, takich jak procedury awaryjnego wodowania oraz ewakuacji pasażerów. Dzięki projektowi VELA w przekonujący sposób zaprezentowano nowe narzędzia i techniki oceny zaawansowanych koncepcji statków powietrznych, które mogą odmienić branżę lotnictwa.
