Sposoby podejścia do nano obiektów
Poza wyzwaniami związanymi z obsługą, występuje jeszcze sprawa ładunków elektrycznych, które sprawiają, że przemieszczenia przedmiotów w nanoskali są niemożliwe do przewidzenia. Żeby sprawić dodatkowe utrudnienie, obydwa te czynniki uzależnione są od środowiska obserwowanego przedmiotu.Oznacza to, że problem stanowią nawet podstawowe zadania związane z manipulacjami (chwytanie i zwłaszcza uwalnianie). Projekt „Nanorobotyka do charakteryzacji montażu” (Nanorac) ma na celu zrozumienie, zamodelowanie i reprodukcję dynamicznego zachowania się niezwykle miniaturowych obiektów w ich środowisku, oraz opracowanie urządzeń do ich manipulacji.Finansowane przez UE badania umożliwiły pomyślne stworzenie dwóch miniaturowych urządzeń do chwytania jeszcze mniejszych komponentów, pracujących dobrze w ograniczeniach tak niewielkiej skali. Inne zadanie polegało na stworzeniu systemu, który umożliwiłby realizację takich operacji nieprzeszkolonemu użytkownikowi. W rezultacie tego powstał interfejs człowiek-maszyna, wyczulony na dotyk i pozwalający naukowcom na bezpośrednią symulację sytuacji, które pomogą operatorowi w zrozumieniu obsługi urządzeń. W ramach opracowanej dotąd technologii projekt umożliwił stworzenie siatek jednorodnych i równo ułożonych nanorurek węglowych do celów testowania. System taki, pozwalający naukowcom i nieprzeszkolonym użytkownikom na pokonywanie trudności w przemieszczaniu i identyfikacji miniaturowych obiektów, także ułatwił znacznie testowanie urządzeń pomocniczych.
