Blokowanie ścieżki systemu transportowego HIV
W drugiej dekadzie XXI wieku AIDS nadal stanowi poważne zagrożenie dla globalnego zdrowia publicznego. Leki przeciwwirusowe kontrolują, ale nie eliminują pandemii HIV, która obecnie dotyka 30 milionów osób na całym świecie. Jednym sposobem na wyeliminowanie wirusa jest zaatakowanie go, zanim nowe cząsteczki wirusowe zgromadzą się w komórkach gospodarza. Naukowcy biorący udział w projekcie finansowanym ze środków UE "Rola centrosomów w transporcie cytoplazmatycznym HIV" (HIV Traffic Control) zbadali nośniki biologiczne zaangażowane w transport wirusowego materiału genetycznego (gRNA) z obszaru wokół jądra gospodarza, gdzie jest on przekładany na białka strukturalne, które później składają się na samego wirusa. Według poprzedniego badania to centrosomy, centra komórkowe organizujące mikrotubule, odgrywały tu zasadniczą rolę. Jednak niewiele wiedziano o decydującej interakcji między komórką gospodarza a wirusem. Badacze zastosowali pomysłową metodę izolowania białek ruchowych, niezbędnego składnika aparatu transportowego dla wirusowych jednostek strukturalnych Gag i Gag-Pol. Stworzono system przesiewania genetycznego, w którym różne linie komórkowe mogłyby identyfikować podstawowe brakujące białka w razie ich usunięcia. Procedura usuwania genów odbywa się przy użyciu małego interferującego RNA (siRNA), jako że cząsteczki te mogą być dopasowane tak, by ingerowały w ekspresję genów, usuwając w ten sposób określone białko, które może zostać zidentyfikowane. Odpowiednie linie komórkowe zostały stransfekowane zakażonym HIV DNA oraz biblioteką zebranych do puli siRNA przeciw białkom ruchowym związanym z mikrotubulami. Analiza uszeregowania produktu ujawniła statystycznie najbardziej znaczące trafienia. Wyniki pokazały, że niektóre siRNA zmniejszają, natomiast inne zwiększają produkcję cząstek wirusa, przy czym pięć spośród bardziej obiecujących kandydatów wyizolowano do dalszych badań. Pośród nich pewne białko, znane jako KIF7, uplasowało się jako pierwszy kandydat z badań przesiewowych siRNA; następnie przeprowadzono dalsze testy, by zbadać jego rolę. Partnerzy projektu uznali, że potrzebne są dalsze badania w celu przetestowania mechaniki związku mikrotubuli z KIF7 oraz potencjalnych interakcji z komponentami HIV. Odporność wirusowa oraz nietolerancja pacjentów na dostępne leki to coraz poważniejsze problemy utrudniające kontrolę nad rozprzestrzenianiem się HIV. Genomowe RNA HIV poruszające się wzdłuż mikrotubuli wydaje się być doskonałym celem leku, któremu wirus nie wymknie się z łatwością. Co więcej specyficzność działania tych leków oznacza, że nie byłyby toksyczne względem komórek ani zakażonych osób.
