Zrozumienie pochodzenia i ewolucji Drogi Mlecznej
Droga Mleczna, do której należy nasza planeta, to galaktyka spiralna przypominająca dziecięcy wiatraczek. Składa się z trzech części, które można sobie najlepiej wyobrazić po obróceniu do poziomu, kiedy wygląda to jak stereotypowy latający spodek otoczony aureolą mniej zagęszczonych gwiazd. Latający spodek stanowi centrum galaktyki i jądrowe wybrzuszenie wraz z galaktycznym dyskiem, który zawiera większość gwiazd, w tym Słońce. Aureola to w przybliżeniu kulisty rozkład zawierający najstarsze gwiazdy w galaktyce. Ukazanie, jak połączona analiza danych uzyskanych na różnych długościach fali i za pomocą różnych przyrządów mogłaby ujawnić istotne informacje niedostępne z analizy poszczególnych zbiorów danych, było przyczynkiem do inicjacji finansowanego ze środków UE projektu "Promienie gamma TeV i sygnały radiowe: połączenie" (TEVGRRS:MTC). Naukowcy zastosowali łączoną analizę danych uzyskanych z najnowszych detektorów astrocząstek (detektory promieni gamma i neutrin) i radiointerferometrów, aby przeprowadzić przewidywania struktury pola magnetycznego i amplitudy galaktycznego centrum naszej galaktyki w celu ukierunkowania ważnych przyszłych eksperymentów.L %Analizy wykazały, że pole magnetyczne w centrum galaktyki jest niezwykle silne, co najmniej 10-krotnie silniejsze niż w galaktycznym dysku. Ponadto naukowcy wykazali, że z centrum galaktyki wieje potężny wiatr w wyniku tworzenia się gwiazd, na skalach czasowych bliskich wiekowi samej galaktyki. Co najważniejsze, badacze projektu TEVGRRS:MTC zaproponowali, iż owe formowanie się gwiazd wytworzyło bąble Fermiego zaobserwowane ostatnio przez teleskop promieni gamma Fermiego. Bąble Fermiego to dwa ogromne pęcherze emitujące promieniowanie gamma, rozciągające się na północ i południe od centrum galaktyki. Związek między obserwowalnym zjawiskiem (bąble Fermiego) a jego pochodzeniem w aktywności centrum galaktyki przez całe życie Drogi Mlecznej sugeruje, że bąble Fermiego mogą faktycznie służyć jako miary pochodzenia i ewolucji naszej galaktyki. Wyniki zostały opublikowane w kilku wysoko cenionych czasopismach, w tym Nature, i nie tylko pokazały techniczne znaczenie analizy łączonych długości fali, ale także ważny kierunek badawczy dla najnowocześniejszego detektora neutrin ANTARES, zważywszy że bąble Fermiego są obiecującym źródłem neutrin.
