Ku bezpieczniejszym wektorom w terapii genowej
Próby kliniczne terapii zastępowania genów okazały się nie w pełni udane z powodu efektów ubocznych spowodowanych integracją chromosomalną wektorów dostarczających geny. Aby pokonać ograniczenia czasu trwania ekspresji genowej, większość grup terapii genowej wykorzystuje wirusowe systemy dostarczania, które integrują się z materiałem genetycznym gospodarza. Jednak powodują one zahamowanie ekspresji genowej i rozwój nowotworu. Choć znane są elementy genetyczne, które regulują funkcje chromatyny, ogromnym wyzwaniem okazało się zrozumienie sposobu, w jaki elementy te mogłyby być skonfigurowane, by zapewnić regulowaną, efektywną i trwałą ekspresję z pozachromosomalnego DNA. Głównym celem projektu "Wektory episomalne jako systemy dostarczania genów w zastosowaniu leczniczym" (EPI-Vector) było opracowanie nowych wektorów, które nie łączą się z chromosomami gospodarza, ale raczej naśladują ich zachowanie. Korzystając z dostępnej wiedzy na temat czynników genetycznych i epigenetycznych, które regulują funkcję chromatyny w komórkach ssaków, partnerzy projektu zaprojektowali wektory DNA specjalnie przeznaczone do ektopowej ekspresji genów. Te wektory episomalne zawierały komponenty ludzkiego pochodzenia, by uniknąć ewentualnych komplikacji dotyczących systemów wirusowych. Przetestowano je pod kątem zastosowania w terapii genowej u człowieka w różnych systemach modelowych, by zapewnić bezpieczną, efektywną i trwałą ekspresję genów. Partnerzy projektu wierzą, że wektory opracowane w projekcie EPI-Vector są lepsze od systemów wirusowych stosowanych obecnie, jako że łączą w sobie efektywność i bezpieczeństwo, oraz że będą stosowane w przyszłych próbach klinicznych w zakresie terapii genowej.
