Wspólne korzystanie z ośrodków badań nad aktynowcami
Aktynowce to pierwiastki radioaktywne, wyróżniające się zwykle długim okresem połowicznego rozpadu. W grupie tej znajdują się najważniejsze aktynowce, takie jak uran i pluton, a także inne, mniej istotne aktynowce. Badanie zachowań aktynowców w ramach jądrowego cyklu paliwowego, od wydobycia po geologiczną utylizację odpadów, wymaga zastosowania specjalnych narzędzi i ośrodków badawczych, których liczba w Europie jest ograniczona. W ramach finansowanego przez UE projektu "ACTINET integrated infrastructure initiative" (ACTINET-I3)(odnośnik otworzy się w nowym oknie) wzmocniono tę infrastrukturę oraz zwiększono dostęp do europejskich ośrodków badawczych dysponujących narzędziami doświadczalnymi i teoretycznymi niezbędnymi do podjęcia wyzwań związanych z aktynowcami. Finansowanie umożliwiło podjęcie 59 wspólnych projektów badawczych prowadzonych przez ponad 70 młodych naukowców w pięciu uczestniczących w projekcie ośrodkach. Wśród badanych zagadnień znalazły się materiały zawierające aktynowce, chemia aktynowców związana z separacją oraz aktynowce w środowisku geologicznym. Celem czterech wspólnych inicjatyw badawczych było udoskonalenie instrumentarium dostępnego w ośrodkach oraz zgromadzenie danych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, co osiągnięto poprzez współpracę pomiędzy partnerami konsorcjum. Uzupełnieniem doświadczeń było opracowanie infrastruktury wirtualnej, zapewniającej wsparcie w zakresie teoretycznym oraz podczas modelowania. Oprócz badań oraz usprawnień infrastruktury badawczej uczestnicy projektu starali się pogłębić dostępną w Europie wiedzę poprzez szkolenie kolejnego pokolenia naukowców. Wśród działań szkoleniowych i edukacyjnych można wymienić zorganizowanie trzech szkół letnich oraz dwóch sesji plenarnych, a także sfinansowanie stypendiów wyjazdowych dla studentów. Dzięki temu młodzi naukowcy są teraz lepiej przygotowani do opracowania przyszłościowych strategii gospodarowania aktynowcami na podstawie rzetelnej wiedzy naukowej. Projekt ACTINET-I3 w sposób znaczący i trwały przyczynił się do postępu badań nad aktynowcami poprzez skuteczniejsze wykorzystanie specjalistycznych ośrodków, udostępnianych zwykle nielicznym badaczom. Naukowcy z europejskich uniwersytetów i instytucji akademickich podzielili się posiadaną wiedzą w ramach sieci, co pozwoliło im z kolei pogłębić własną wiedzę. Te interakcje umocniły pozycję europejskich badań nad aktynowcami i przyczyniły się do zapewnienia w przyszłości wytwarzania czystej i zrównoważonej energii jądrowej dla Europy.
