Badanie zachowania się pieszych
Inżynierowie zajmujący się bezpieczeństwem badają scenariusze zderzenia pojazdów z pieszymi. Ludzie jednak niekoniecznie zachowują się jak manekiny testowe. W obliczu niebezpieczeństwa, piesi potrafią nagle i nieświadomie zacząć biec lub podskoczyć. Takie zachowanie może narazić ich na jeszcze większe niebezpieczeństwo, a dodatkowo utrudnia tworzenie odpowiednich środków bezpieczeństwa. Aby rozwiązać te problemy, powstał finansowany ze środków UE projekt PEDPCREACT ("Pedestrian pre-crash reactions and their effects on crash outcomes"), którego celem jest poznanie reakcji pieszych w symulowanych zderzeniach oraz wpływu tego zachowania na następstwa wypadków. Mieszaną grupę składającą się z młodszych i starszych ochotników poddano testom polegającym na badaniu ich reakcji na zdarzenia wyświetlane na symulowanym przejściu dla pieszych o ruchu dwukierunkowym. Na ciałach ochotników, obserwujących różne nagłe incydenty na przejściu, rozmieszczono znaczniki rejestracji ruchu. Zgromadzone w ten sposób dane dotyczące ruchu i ułożenia ciała zostały przeanalizowane przez komputer oraz wykorzystane do dalszych symulacji zdarzeń z udziałem samochodów i pieszych. Dzięki temu można było wirtualnie manipulować warunkami panującymi przed zderzeniem oraz badać ich wpływ na jego następstwa. W badaniu PEDPCREACT stwierdzono trzy rodzaje reakcji, które były takie same w obu grupach wiekowych, choć występowały w innych proporcjach. Sześćdziesiąt procent osób w wieku 18–30 lat przyspieszyło, natomiast osoby starsze (60–75 lat) zamierały w bezruchu równie często co biegły (38% oraz 40% przypadków). Innym rodzajem reakcji było wycofanie się. U młodych osób zaobserwowano czas reakcji 1,5 raza szybszy niż u starszych. W przypadku tych dwóch rodzajów reakcji stwierdzono znaczne różnice w ułożeniu ciała, natomiast w przypadku zamierania w bezruchu ochotnicy regularnie unosili ramiona, by ochronić twarz i głowę. Ustalono, że ułożenie ciała przed uderzeniem jest najważniejszym parametrem pozwalającym na przewidywanie obrażeń powypadkowych. Spośród 51 symulowanych zderzeń przy prędkości 40 km/godz. 10 spowodowało poważne obrażenia głowy. W przypadku 5 symulacji obrażenia głowy były częstsze niż w przypadku postawy idącej, w pozostałych przypadkach zaś rzadsze. Wskazuje to, że postawa człowieka idącego, standardowo stosowana w testach bezpieczeństwa, może wcale nie powodować najpoważniejszych obrażeń. Dlatego też wyznaczenie progu dla wskaźników obrażeń głowy poniżej progu wynikającego ze standardowej postawy idącej powinno doprowadzić do wyeliminowania większości symulowanych przypadków śmiertelnych. Informacje te można wykorzystać do bardziej dokładnego modelowania oraz, w dalszej perspektywie, do projektowania bezpieczniejszych rozwiązań.
