Plan budowy europejskiego reaktora nowej generacji
Energia jądrowa w całym cyklu życia generuje emisje dwutlenku węgla na poziomie zbliżonym do energii wiatrowej i geotermalnej, a także eliminuje skutki geopolityczne, które negatywnie wpływają na niezawodność i koszty. Europejscy specjaliści ds. energii jądrowej oraz Platforma Technologiczna na rzecz Zrównoważonej Energetyki Jądrowej (SNETP) opracowali program rozwoju, w którym główną rolę odgrywa technologia prędkiego reaktora sodowego. Europejski reaktor prędki sodowy (ESFR) ma zostać uruchomiony około roku 2040, a jego testy demonstracyjne przewidywane są na lata 2020 – 2025. W ramach finansowanego ze środków UE projektu CP-ESFR ("Collaborative project on European sodium fast reactor") zorganizowano i przeprowadzono ważną część działań z zakresu badań i rozwoju określonych w programie. Prace objęły aspekty techniczne związane z optymalizacją architektury reaktora, paliwami i cyklami paliwowymi. Działania techniczne realizowane były na rzecz poprawy bezpieczeństwa, zmniejszenia ryzyka finansowego i skutecznego zarządzania materiałami jądrowymi w celu zminimalizowania wpływu na środowisko i proliferacji. Naukowcy zrealizowali wszystkie założenia zawarte w pierwotnej propozycji projektu, wnosząc istotny wkład w uzupełnienie europejskiej wiedzy na temat SFR. Określenie nowej konstrukcji rdzenia ma umożliwić poprawę bezpieczeństwa i transmutację. Transmutacja jest jednym z filarów nowoczesnych programów energetyki jądrowej. Długożyciowe źródła promieniotwórczości przekształca się na materiały stabilne lub krótkożyciowe (mniej niż 30 lat), co pozwala zmniejszyć zagrożenie dla ludzi i środowiska. Zespół przygotował około 100 raportów opisujących konstrukcję rdzenia i reaktora, głównych elementów reaktora i cieczy oraz rozwiązań z zakresu bezpieczeństwa. Zidentyfikowano również aktualny stan rzeczy w zakresie kodów i norm, aby dopilnować, by prace badawczo-rozwojowe korespondowały z aktualnymi i przyszłymi ramami regulacyjnymi. Projekt CP-ESFR wniósł ważny wkład w budowę unijnej platformy SNETP dzięki reaktorowi ESFR, który uwzględnia specyfikę rynku technologicznego w UE. Dzięki naciskowi na bezpieczeństwo, wydajność i obniżenie kosztów powinna powstać akceptowalna społecznie europejska wersja reaktora, który będzie zrównoważoną i przyjazną dla środowiska alternatywą dla spalania paliw kopalnych.
Słowa kluczowe
Reaktor prędki sodowy, europejski reaktor prędki sodowy, architektura reaktora, paliwa, cykl paliwowy
