Transport węgla i azotu w roślinach strączkowych
Rozrzucanie resztek roślin pastewnych na polach i pastwiskach to dobry sposób na zasilanie gleby ważnymi pierwiastkami, takimi jak węgiel czy azot. Rośliny strączkowe skutecznie wiążą azot poprzez korzenie, ale nie wiadomo, czy azot ten jest efektywnie transportowany do gleby za pośrednictwem roślin pastewnych. Finansowany ze środków UE projekt "Root longevity and the impact on soil N fertility" (LEGUME ROOT IMPACT) miał na celu opracowanie nowych metod umożliwiających szacowanie, jak długo korzenie roślin strączkowych przeżywają w resztkach roślin pastewnych. Badacze chcieli również zmierzyć transport węgla i azotu w glebie. Przeprowadzono wstępne doświadczenie, aby sprawdzić, czy do śledzenia różnych pierwiastków chemicznych można by stosować znaczniki radioaktywne. Ustalono, że wodorowęglan z pojedynczym atomem węgla 14 (izotopem radioaktywnym) może być skutecznym znacznikiem liści koniczyny. Podobny proces wykorzystano do śledzenia atomów azotu. Naukowcy nie zaobserwowali żadnego istotnego ruchu węgla i azotu z korzeni do koniczyny na przestrzeni ośmiu miesięcy. Uznano zatem, że potrzebne są dłuższe doświadczenia w tym zakresie. Okazało się natomiast, że azot i węgiel przemieszczają się sprawnie z liści rozkładającej się koniczyny do gleby. Nie ulega wątpliwości, że ruch pierwiastków z liści do gleby odgrywa ważniejszą rolę niż ruch w przeciwnym kierunku. Choć nie udało się zrealizować wszystkich założeń projektu LEGUME ROOT IMPACT, pozwolił on zgromadzić pełniejsze wiadomości na temat transportu pierwiastków z roślin pastewnych do gleby. W dalszej perspektywie, przydadzą się one w prowadzeniu badań mających na celu tworzenie zrównoważonych praktyk rolnych i ograniczenie stosowania nawozów.
Słowa kluczowe
Rośliny strączkowe, mieszanka pasz, azot, węgiel, gleba, korzenie, zrównoważona hodowla
