Cząsteczki empatii
Empatia ułatwia ludziom współdzielenie potrzeb i przeżyć. Niektóre zaburzenia ograniczają zdolność odczuwania empatii, np. zespół Aspergera, stany lękowe i autyzm. Jako że ten mechanizm interakcji społecznych może być zmieniany przez substancje farmaceutyczne, takie jak ecstasy, empatia najwyraźniej zależy od poziomu substancji neurochemicznych. Niedawne badania wykazały, że empatia jest zależna od aktywności szeregu regionów w korze mózgu, lecz nie jest jeszcze jasne, jakie cząsteczki i szlaki sygnałowe uczestniczą w tym procesie. W ramach projektu "Molecular mechanism of empathy" (MOLEMPATHY) badano szlaki transdukcji sygnału w modelu myszy, aby uniknąć trudności wpisanych w badania na ludziach. Naukowcy z projektu MOLEMPATHY wykazali, że nawet niewielka dawka 3,4-metylenodioksy-N-metyloamfetaminy (MDMA), tzw. ecstasy, wywoływała dwojakie zachowania u gryzoni. Myszy albo stawały się bardziej towarzyskie bez nasilenia aktywności lub zaczynały biegać w kółko bez nasilenia zachowań towarzyskich. Korzystając ze znaczników izobarycznych do względnych i bezwzględnych oznaczeń ilościowych białek uczestniczących w tym procesie naukowcy zidentyfikowali 21 białek towarzyskości. Ponadto byli w stanie rozróżniać działanie lokomotoryczne i entaktogeniczne (nasilające empatię) MDMA na poziomie proteomu. Stwierdzono, że aktywowane są szlaki metabolizmu cukry i dopaminergiczny szlak sygnałowy, mający duże znaczenie w wielu procesach neurologicznych, takich jak motywacja, poznanie i motoryka mała. Co istotne, innym aktywnym szlakiem sygnałowym był szlak sygnałowy kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), ważny dla zachowań towarzyskich. Inne obejmowały metabolizm białek i szlak sygnałowy receptora sprzężonego z białkami G, mający znaczenie w transdukcji sygnału. Różnice w ekspresji białek w trzech obszarach mózgu: korze mózgowej, hipokampie i ciele migdałowym, wskazują, że istnieje szereg zlokalizowanych mechanizmów neuronalnych odpowiadających za zachowania towarzyskie. Naukowcy opisali sieć zależności czynnościowych pomiędzy tymi białkami. Po przełożeniu wyników na nowe terapie farmakologiczne i genetyczne dla pacjentów cierpiących na fobię społeczną i zaburzenia zdolności społecznych, projekt będzie miał ogromne znaczenie dla długoterminowego leczenia tych osób. Precyzyjnie celowana terapia może oznaczać wyeliminowanie działań niepożądanych obecnie stosowanych leków.
