Rozwiązanie problemu fragmentacji siedlisk
Już sama fragmentacja siedlisk stanowi poważne zagrożenie dla bioróżnorodności i ekosystemów, ponieważ ogranicza populacje roślin i zwierząt. Wpływa to na ich zdolność migracyjną i obniża przepływ genów między populacjami. Na szczęście zjawisku temu można zaradzić za pomocą polityk środowiskowych, które odpowiadają za tworzenie korytarzy lądowych między rozproszonymi siedliskami, chroniąc w ten sposób bioróżnorodność i wspierające ją ekosystemy. W inicjatywie DYVERSE opracowano nowe narzędzia ilościowe pozwalające lepiej zrozumieć i prognozować globalną zmianę w nadchodzącym stuleciu. Narzędzia te są niezbędne do testowania przyszłych scenariuszy zmiany. Posłużą także do stworzenia polityk i strategii zarządzania gruntami, dzięki którym społeczeństwo będzie mogło dostosować się do skutków zmiany klimatu. Do analizy przypadku partnerzy projektu wykorzystali region Montérégie w Kanadzie w prowincji Quebec. Jest to bardzo bogaty pod względem różnorodności biologicznej, a zarazem mocno sfragmentaryzowany krajobraz, który podlega zmianom klimatu, żywiąc jednocześnie i dając schronienie blisko czterem milionom osób. Naukowcy opracowali strukturę pojęciową zmiany dla wielu gatunków i wielu środowisk, aby zademonstrować różne skale zjawiska (od lokalnej po regionalną). Wokół tej struktury konsorcjum stworzyło narzędzia modelujące zdolne do symulacji przyszłych potencjalnych scenariuszy zagospodarowania gruntów. Dzięki temu możliwe było odrębne przetestowanie zmian w konfiguracji i składzie krajobrazu. Jako podstawę do analiz łączności krajobrazu i do zdefiniowania sieci siedlisk odpornych na zmiany klimatu, naukowcy wykorzystali teorię grafów. Konsorcjum połączyło także uzupełniające narzędzia modelujące, takie jak modele niszowe, aby ocenić wpływ klimatu i narzędzie modelowania roślinności do symulacji dynamiki wegetacji. Inne modele dotyczyły symulacji usług ekosystemowych i jakości siedlisk. Wytypowano 14 gatunków kręgowców ze względu na ich różnorodność wymagań siedliskowych, historyczne cechy życiowe i zdolności w zakresie rozproszenia. Następnie wykorzystano je do testowania wpływu zmian w użytkowaniu gruntów na małą skalę na całą strukturę siedliska. Badacze przyjrzeli się wspólnemu efektowi zmiany klimatu i użytkowania gruntów, a także wykorzystaniu korytarz łączących siedliska jako strategii ochrony. Zespół DYVERSE udostępnił nowy zestaw narzędzi modelujących oraz cenne informacje na temat wykorzystania metody łączenia siedlisk w celu sprostania wyzwaniom, jakie stwarza planowanie zagospodarowania gruntów w wielorakiej skali. Projekt podkreślił także potrzebę ochrony bioróżnorodności i usług ekosystemowych i redukcji utraty siedlisk poprzez budowę korytarzy dla dzikiej przyrody.
Słowa kluczowe
Bioróżnorodność, fragmentacja siedlisk, korytarze lądowe, fragmentacja krajobrazu, usługi ekosystemowe