Samoorganizujące się nanostruktury 3D
Samoorganizacja molekuł w wyniku działania sił przyciągania wśród podjednostek to zjawisko często spotykane w naturze. Typowe przykłady to fosfolipidowa błona komórkowa i złożone trójwymiarowe fałdowanie białek. Naukowo dostosowane architektury komórkowe umożliwiły badanie interakcji międzyfazowych, relacji miedzy strukturą a funkcją i zjawisk mających duże znaczenie dla wielu dziedzin. Naukowcy korzystający z dofinansowania dokonali postępu w aktualnym stanie wiedzy dzięki elektrochemicznie kontrolowanej molekularnej samoorganizacji trójwymiarowych architektur w kontekście projektu "Molecular host templates for nanoelectronic functional guests" (TEMPLATES). Wykorzystując granice międzyfazowe naelektryzowane ciało stałe-ciecz, naukowcy stworzyli struktury, takie jak pory otwarte, pory wypełnione i architektury bardziej złożone. Jednocząsteczkowe warstwy heksagonalnego azotku boru naniesione na warstwę metalu przejściowego, np. rodu, cieszą się coraz większym zainteresowaniem jako potencjalne wzorce do wykorzystania w nanourządzeniach. W ramach projektu opracowano unikalny mechanizm kontroli umożliwiający zmianę w nanostrukturze monowarstwowej, która mogłaby posłużyć za wzorzec dla samoorganizacji molekularnej w nanoelektronice i czujnikach. Poza wynikami naukowymi TEMPLATES był kluczowym czynnikiem, który przyczynił się do pomyślnego zapoczątkowania kariery pracownika naukowego. Aktualnie rozwija on niezależną dziedzinę badań w ramach sześcioletniego angażu na Wiedeńskim Uniwersytecie Technicznym. Pomoc w łączeniu się składników molekularnych w celu tworzenia nowatorskich nanostruktur dla nanourządzeń to najbardziej obiecujące dostępne oddolne podejście do wytwarzania. Naukowcy TEMPLATES dokonali postępu w dotychczasowej wiedzy i możliwościach wraz z przedstawieniem elektrochemicznie kontrolowanej samoorganizacji złożonych architektur 3D.
