Badania nad zaburzeniami czynności nerek
Nerki wykonują niewiarygodną pracę, aby utrzymywać nawodnienie organizmu poprzez ciągłe filtrowanie i ponowne wchłanianie niemal 99% płynu, który przez nie przepływa. Niewielki udział w reabsorpcji wody mają kanaliki zbiorcze nerki z udziałem kanału o nazwie akwaporyna 2 (AQP2). Czynności białka AQP2 są regulowane poprzez antydiuretyczny hormon o nazwie wazopresyna argininowa (ADH) w zależności od poziomu sodu, wykrywanego we krwi. ADH uczestniczy w modyfikacjach AQP2 i transporcie tego białka do błony komórkowej. Zwiększa też jego przepuszczalność wody. Ograniczona ekspresja AQP2 jest silnie związana z zaburzeniami, w których ma miejsce nadmierna utrata wody, np. wrodzona lub nabyta nerkopochodna moczówka prosta. Z kolei w zaburzeniach polegających na nadmiernej reabsorpcji wody, takich jak zastoinowa niewydolność serca, marskość wątroby i stan przedrzucawkowy, ekspresja AQP2 w błonie komórkowej jest podwyższona. Naukowcy z finansowanego przez UE projektu AQUASHUTTLE prowadzili szczegółowe badania nad regulacją wodnego kanału AQP2. Scharakteryzowali molekularne uwarunkowania transportu AQP2 do błony i wykazali, że w niektórych położeniach ADH powoduje fosforylację AQP2. Ekspresja AQP2 w błonie zależy również od znakowania ubikwityną. Ta modyfikacja potranslacyjna polega na dodaniu do białka reszt ubikwitynowych. Naukowcy pracowali nad identyfikacją kluczowych enzymów, odpowiadających za wyznakowywanie AQP2 ubikwityną. Podsumowując, prace w ramach projektu AQUASHUTTLE pomogły w wyjaśnianiu mechanizmu regulacji ekspresji AQP2 w nerkach. Działania w ramach projektu pozwolą zidentyfikować nowe cząsteczki docelowe dla leków na różne schorzenia, w których dochodzi do utraty homeostazy wody.
