Prognozowanie uszkodzeń nerek u cukrzyków
Niemal 1 na 10 osób w Europie zapada na cukrzycę. Oczekuje się, że te liczby zwiększą się w ciągu najbliższych lat. Jednym z częstych powikłań cukrzycy typu II jest uszkodzenie nerek, które objawia się mikroalbuminurią, czyli stanem, w którym białko jest wydalane z moczem. Jedynym sposobem, aby nie dopuścić do końcowego stadium choroby nerek, jest zapobieganie rozwojowi mikroalbuminurii. Jednakże późne stwierdzenie tego stanu obniża skuteczność zastosowanych środków zaradczych. Identyfikacja osób w grupie ryzyka mikroalbuminurii znacząco pomogłaby ograniczyć przypadki końcowego stadium choroby nerek. Finansowany przez UE projekt PRIORITY ma za zadanie zidentyfikować biomarkery cukrzycy typu I i II w moczu, jak również biomarkery przewlekłej choroby nerek. Wczesna identyfikacja pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka pomoże w stosowaniu strategii interwencji. W badaniu wieloośrodkowym konsorcjum będzie analizować ponad 3500 chorych na cukrzycę typu II i porządkować ich według ryzyka mikroalbuminurii. Pacjenci z grupy niskiego ryzyka będą nadal podlegać standardowej opiece, natomiast pacjenci z grupy wysokiego ryzyka będą przyjmować spironolakton, lek stosowany w przeciwdziałaniu retencji wody u chorych na nerki. Aby ułatwić prowadzenie badania stworzono elektroniczny rejestr pacjentów we wszystkich 13 ośrodkach klinicznych. Rejestr ten zostanie też użyty do randomizacji uczestników badania. Te same markery proteomiczne zostały z dużym powodzeniem użyte do przeprowadzenia metaanalizy wyników pacjentów z innego badania. Stosując te biomarkery przewidziano poziom mikroalbuminurii u 740 cukrzyków. Duże znaczenie predykcyjne biomarkerów PRIORITY powinno przełożyć się na jak najszybsze wdrożenie ich do praktyki klinicznej. Umożliwiłoby to prowadzenie interwencji zanim dojdzie do pogorszenia czynności nerek u cukrzyków a tym samym do znaczącej poprawy ich jakości życia.
Słowa kluczowe
Cukrzyca, nerka, biomarkery, mikroalbuminuria, końcowy etap choroby nerek, spironolakton, rejestr pacjentów, proteomika