Ekologia szkodnika trzciny cukrowej w Australii
Larwa australijskiego chrząszcza z gatunku Dermolepida albohirtum to najbardziej uciążliwy szkodnik żerujący na trzcinie cukrowej w kraju. Ponieważ trzcina cukrowa to ważna roślina uprawna dla sektora spożywczego i energetycznego, usprawnienie walki ze szkodnikami jest bardzo ważne. Celem finansowanego przez UE projektu ECOGRUBS było dokonanie oceny sposobu, w jaki krajobraz wpływa na przemieszczanie się i rozmnażanie D. albohirtum. Informacje te pomogą ulepszyć strategie zwalczania szkodnika i ograniczyć nadmierne stosowanie pestycydów. Naukowcy wykorzystali narzędzia, takie jak obrazowanie satelitarne, oprogramowanie systemów informacji geograficznej, a także śledzenie radiowe, by zrozumieć ekologię dystrybucji chrząszcza D. albohirtum. Dodatkowo, stworzyli bazę danych obejmującą drzewa, na których preferencyjnie żerują dorosłe owady. Odkryto, że owady te nie przemieszczają się daleko z miejsca występowania trzciny cukrowej do drzew-żywicieli, które przeważnie porastają brzegi rzek. W związku z tym naukowcy doszli do wniosku, że zastosowanie pestycydów można ograniczyć jedynie do 200 metrów wgłąb plantacji trzciny cukrowej, by wciąż były skuteczne. Zespół ECOGRUBS przyczynił się do zgłębienia ogólnej wiedzy na temat larw chrząszcza D. albohirtum, szczególnie w kwestii ich zwyczajów przemieszczania się i żerowania. Wyniki te przyczynią się do poprawy zwalczania szkodników i obniżenia stosowania pestycydów.
Słowa kluczowe
Ekologia, trzcina cukrowa, szkodnik trzciny cukrowej, krajobraz, zwalczanie szkodników, pestycydy, obrazowanie satelitarne, systemy informacji geograficznej, śledzenie radiowe, drzewo-żywiciel, larwa chrząszcza Dermolepida albohirtum
