Badania nad dystrofią mięśniową Duchenne'a Dystrofia mięśniowa Duchenne'a jest dziedziczną chorobą polegającą na degradacji mięśni, która występuje u 1 na około 3500 chłopców na całym świecie. Znajomość patofizjologii tej choroby ma ogromne znaczenie podczas opracowywania nowych leków. Zdrowie © Thinkstock Choroba ta jest wywołana mutacją genu dystrofiny, który koduje niezbędne dla zachowania tkanki mięśniowej białko. Dystrofina jest częścią kompleksu białkowego, który stanowi połączenie między filamentami aktyny a substancją międzykomórkową. Zależność między nieobecnością dystrofiny a zwyrodnieniem tkanki mięśniowej nie została w pełni wyjaśniona. Obecnie leczenie dystrofii mięśniowej Duchenne'a polega na podawaniu kortykoidów, które spowalniają degenerację mięśni i uśmierzają objawy u pacjentów. Nie umożliwia to wyleczenia choroby, ponieważ pacjenci w końcu tracą zdolność oddychania i umierają w wieku około 30 lat. Coraz więcej danych sugeruje, że w procesie niszczenia włókien mięśniowych u tych chorych uczestniczą jony wapnia. Wydaje się, że podwyższony poziom wapnia w cytozolu i nasilenie stanu zapalnego są spowodowane działaniem enzymu fosfolipazy A2 (PLA2). Jako że u chorych na dystrofię mięśniową Duchenne'a obserwuje się podwyższony poziom PLA2, inhibicja tego enzymu może być właściwą strategią ograniczania stanów zapalnych. Istnieją trzy typy enzymu PLA2: cytozolowy, niezależny od wapnia i wydzielniczy (sPLA2). Zakres finansowanego przez UE projektu FRZDMD obejmował ustalenie, która izoforma PLA2 uczestniczy w zaburzaniu równowagi wapnia w cytozolu i śmierci komórek mięśniowych w przebiegu dystrofii. W tym celu naukowcy analizowali ekspresję różnych enzymów PLA2 w komórkach chorych na dystrofię mięśniową Duchenne'a, aby wykryć różnice ilościowe w porównaniu z prawidłowymi włóknami mięśniowymi. Wykazano w szczególności, że sPLA2 wpływa na różnicowanie komórek w przebiegu dystrofii mięśniowej Duchenne'a poprzez regulowanie ekspresji miogeniny i innych czynników hipertrofii. Inhibicja aktywności PLA2 prowadziła do uzyskania większych miotubuli in vitro, enzym ten może mieć więc znaczenie w różnicowaniu się mięśni. Wyniki badania FRZDMD podkreślają rolę sPLA2 w patologii dystrofii mięśniowej Duchenne'a. Pozostaje jeszcze do ustalenia, czy inhibicja sPLA2 przyniosłaby korzyści chorym na dystrofię mięśniową Duchenne'a i czy może stanowić strategię leczenia. Słowa kluczowe Dystrofia mięśniowa Duchenne'a, degradacja mięśni, wapń, fosfolipaza A2