Genetyczna kontrola odpowiedzi na suszę
Idea śmieciowego DNA została zakwestionowana wraz z odkryciem mechanizmów kontroli genów, takich jak długie niekodujące RNA (lincRNA). lincRNA kontroluje wiele szlaków odpowiedzialnych za wzrost i odpowiedź na stres, ale nadal mało wiadomo o ich roli w roślinach i innych organizmach fotosyntetyzujących. W ramach finansowanego przez UE projektu GREENLINCS (Functional roles of long noncoding RNAs in drought stress responses of Arabidopsis) zainicjowano wszechstronne badania molekuł lincRNA u Arabidopsis thaliana i Phaeodactylum tricornutum. Pierwszy gatunek jest rośliną modelową, drugi — okrzemką. Uczestnicy projektu GREENLINCS rozpoczęli od zidentyfikowania kilkuset lincRNA, które ulegają ekspresji różnicowej w warunkach niedoboru wody. Zidentyfikowano również liczne lincRNA odpowiadające bardzo wysokim albo bardzo niskim poziomom fosforanów, które są kolejnym powszechnym stresorem roślinnym. Badacze skupili się następnie na zmianach ekspresji tych molekuł w zależności od nasilenia stresu. Odkryto, że w większości lincRNA wcale nie ulegały ekspresji, dopóki nie wystąpił stres. Wyniki badania GREENLINCS dostarczyły nowej wiedzy na temat roli lincRNA w organizmach fotosyntetyzujących. Uczestnicy projektu poznali nowe geny, mogące potencjalnie przyczynić się do stworzenia upraw odpornych na suszę metodami inżynierii genetycznej.
