Życie ukryte w wiecznej zmarzlinie
Wieczna zmarzlina na półkuli północnej przechowuje olbrzymie zasoby kopalnego materiału genetycznego, w tym potencjalnie niebezpieczne bakterie i wirusy. W związku z globalnym ociepleniem, które prawdopodobnie stopi dużą część wiecznej zmarzliny, należy koniecznie określić, jakie mikroorganizmy są zamrożone pod jej powierzchnią. Finansowany przez UE projekt "Forecasting the climatic and health consequences of global warming on permafrost environments" (PERMATHREAT) miał za zadanie uporać się z tym problemem przez użycie sekwencjonowania nowej generacji do identyfikacji bakterii i wirusów w wiecznej zmarzlinie. W pierwszej kolejności badacze opracowali metodę porównawczą, która pozwoliła rozdzielić różne populacje mikroorganizmów w próbce. Ich metoda została użyta w dalszej części projektu, podczas której dokonano ekstrakcji DNA z pozostałości kopalnego konia, zachowanego w wiecznej zmarzlinie. Uzyskany materiał porównano z DNA obecnie żyjących koni, aby wychwycić różnice między bakteriami i wirusami obecnymi w próbkach. Podczas tej pracy uczestnicy projektu PERMATHREAT odkryli, jak z czasem konie syberyjskie przystosowały się do ekstremalnie zimnego klimatu. Uczestnicy projektu opisali również po raz pierwszy genetyczne zróżnicowanie rzadkiej rasy koni — konia Przewalskiego. Prace w ramach projektu PERMATHREAT umożliwią lepsze poznanie bioróżnorodności mikroorganizmów w wiecznej zmarzlinie. Pomoże to w dostosowaniu się do zmian środowiska oczekiwanych w ciągu następnych dziesięcioleci.
Słowa kluczowe
Wieczna zmarzlina, mikroorganizmy, konie, globalne ocieplenie, sekwencjonowanie nowej generacji
