Zmiana składników w karmieniu ryb
W branży akwakulturowej istnieje zapotrzebowanie na zamiennik rybiej karmy (FM) i rybiego oleju (FO) w rybiej diecie, aby sprostać zwiększającemu się popytowi na paszę stosowaną w akwakulturach. Dzieje się tak z powodu wzrostu światowej produkcji akwakultur i spadku dostępności dzikich ryb, które tradycyjnie stanowiły surowiec na paszę. W rezultacie schematy karmienia ryb znacząco się zmieniły w ciągu ostatnich lat. Szczególnie dotyczy to zastosowania paszy warzywnej (VM) i olejów roślinnych (VO). Przeprowadzone intensywne badania, aby określić wpływ VM i VO na zdrowie ryb, ich metabolizm i jakość produktów. Istnieje mało informacji na temat mechanizmów regulujących pobór pokarmu, zważywszy że jest to główny czynnik wpływający na wzrost ryb, a żywienie jest najważniejszym kosztem produkcyjnym w akwakulturze. Projekt GASTRONEUROPEP został ustanowiony do oceny potencjalnego wpływu alternatywnego składu paszy, obejmującego VO, na pobór pokarmu. Ponadto naukowcy badali zmiany w ekspresji kluczowych białek przewodu pokarmowego i neuropeptydów potencjalnie zaangażowanych w regulację apetytu. Partnerzy projektu zidentyfikowali również możliwe mechanizmy regulatorowe, na które mogą mieć wpływ zmiany dietetyczne zaburzające skład kwasów tłuszczowych w diecie. Analizowano też wpływ na liczne geny metabolizmu lipidów, aby określić możliwe oddziaływania między homeostazą energetyczną, detekcją lipidów a apetytem u ryb. Koncentrowano się na dwóch ważnych dla akwakultury gatunkach: morskiej soli senegalskiej (Solea senegalensis) i słodkowodnym pstrągu tęczowy (Oncorhynchus mykiss). Naukowcy badali wpływ zawartości i proporcji kwasów tłuszczowych na pobór pokarmu i metabolizm lipidów na różnych etapach życia soli senegalskiej, jako że charakteryzują się one odmiennymi wymaganiami. Wyniki wskazały, że zamiana FO na VO w diecie nie wpłynęła znacząco na pobór pokarmu u młodocianych pstrągów i soli. Dla pstrąga zamiana FM na VM miała bardziej znaczące konsekwencje. Jest jednak możliwe, że inne morskie ryby okażą się bardziej wrażliwe na zamienniki warzywne FO i FM niż sola senegalska. Sola może tolerować wyższe poziomy składników warzywnych w diecie. Projekt GASTRONEUROPEP pomógł stworzyć podstawowe narzędzia badawcze i uzyskać informacje użyteczne w badaniu wpływu alternatywnych składników pokarmowych na apetyt i żywienie ryb. Będzie to niezwykle użyteczne dla przemysłu akwakultur i pomoże opracowywać przyszłe badania nad zastosowaniami składników warzywnych w paszy dla ryb.
Słowa kluczowe
Karmienie ryb, akwakultura, pokarm warzywny, olej warzywny, spożycie pokarmu; metabolizm lipidów