Skip to main content
Oficjalna strona internetowa Unii EuropejskiejOficjalna strona internetowa UE
Przejdź do strony domowej Komisji Europejskiej (odnośnik otworzy się w nowym oknie)
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
CORDIS Web 30th anniversary CORDIS Web 30th anniversary
Zawartość zarchiwizowana w dniu 2024-05-27
Role of lysophosphatidic acid in the pathophysiology of spinal cord injury

Article Category

Article available in the following languages:

Zdrowienie po uszkodzeniu rdzenia kręgowego

Uszkodzenia rdzenia kręgowego (SCI) będące skutkiem choroby lub urazu mogą powodować nieodwracalną utratę funkcji fizjologicznych. Finansowani przez UE naukowcy badali role receptorów kwasu lizofosfatydowego (LPA) w SCI.

Wtórne uszkodzenie tkanek następujące po pierwotnym SCI wyraźnie przyczynia się do trwałego upośledzenia czynnościowego. Aby zminimalizować takie uszkodzenie tkanek, należy zmniejszyć odpowiedź zapalną następującą po pierwotnym SCI. Kwasy lizofosfatydowe są wysokoenergetycznymi, biologicznie czynnymi molekułami pośredniczącymi lipidom, uczestniczącymi w sygnalizacji poprzez receptory sprzężone z białkiem G. Biorą one udział w proliferacji komórek i innych ważnych funkcjach fizjologicznych. Ostatnie badania ujawniły, że zapobieganie oddziaływania kwasu lizofosfatydowego z jego receptorami ułatwiało powrót to sprawności czynnościowej po połowicznym przecięciu rdzenia kręgowego u myszy poprzez zmniejszenie odpowiedzi zapalnej. Pod egidą projektu "Role of lysophosphatidic acid in the pathophysiology of spinal cord injury" (ROLPASCI), naukowcy badali udział w SCI receptorów LPA, kodowanych przez rodzinę genów różnicowania śródbłonkowego. Naukowcy odkryli, że kwas lizofosfatydowy wyzwala gwałtowną odpowiedź zapalną w rdzeniu kręgowym po urazie, co prowadzi do demielinizacji i utraty funkcjonalności. Demielinizacja oznacza zniszczenie ochronnej osłonki mielinowej wokół nerwów, co skutkuje neurodegeneracją. U myszy bez receptorów LPA1 i LPA2 badacze obserwowali znacznie mniejsze nasilenie demielinizacji po wstrzyknięciu kwasu lizofosfatydowego do rdzenia kręgowego. Eksperymenty ujawniły, że aktywacja LPA1 i LPA2 obejmuje aktywację mikrogleju, utratę mieliny i śmierć komórek nerwowych. Inhibicja aktywności LPA1 lub LPA2 wyraźnie poprawiła zachowanie sprawności ruchowej i mieliny po wystąpieniu SCI, co prowadziło do lepszych wyników czynnościowych dzięki neuroprotekcji. Jednakże ani inhibicja, ani aktywacja LPA3 nie wpłynęła negatywnie na powrót do sprawności po SCI. Wyniki projektu umożliwiły wyjaśnienie kluczowej roli receptorów kwasu lizofosfatydowego podczas zdrowia i przy zaburzonym funkcjonowaniu układu nerwowego. Modulowanie receptorów kwasu lizofosfatydowego może być skuteczne w leczeniu zaburzeń neurodegeneracyjnych i SCI.

Słowa kluczowe

Kwas lizofosfatydowy, uszkodzenie tkanki, odpowiedź zapalna, uszkodzenie rdzenia kręgowego, neurodegeneracja

Znajdź inne artykuły w tej samej dziedzinie zastosowania