Ewolucja szczurów pacyficznych
W ciągu ostatnich 25 milionów lat nastąpiła niezwykła wręcz dywersyfikacja obszarów występowania szczura pacyficznego. Występowanie pewnych cech morfologicznych, związanych z dużym prawdopodobieństwem z daną niszą ekologiczną, określa się ogólnym pojęciem radiacji adaptacyjnej. Co ciekawe, naukowcy wyróżniają również różnice nieadaptacyjne, pojawiające się w wąskim zakresie i prawdopodobnie niezwiązane ze zmieniającym się środowiskiem. Korzystając z obszernych zestawów danych na temat szczurów, projekt CANARIP-RAT (Contrasting adaptive and non-adaptive radiations in Indo-Pacific 'rats': testing alternative evolutionary models for a hyperdiverse region) stworzył nowy model biologiczny, zestawiając ze sobą teorię radiacji adaptacyjnej i nieadaptacyjnej. Metoda sekwencjonowania nowej generacji pomogła w odkryciu nowych sekwencji DNA, oferując naukowcom możliwość badania rodzaje gatunków przy wykorzystaniu zasobów filogenetyki molekularnej. Badacze stworzyli również bazę danych morfologicznych dla 95% cech reprezentujących bioróżnorodność u szczurów. Rozpoczęto już analizy, w toku których badano niezwykłą dywersyfikację cech zarówno niecharakterystycznych, jak i swoistych dla linii gryzoni pacyficznych. Wnioski końcowe poprzedzą prace konceptualne. Projekt CANARIP-RAT zbada również związki ekologii ekosystemów — nauki badającej wzajemne zależności gatunków współistniejących — z teorią radiacji adaptacyjnej i nieadaptacyjnej. Naukowcom udało się stworzyć praktyczną sieć badawczą dzięki współpracy uniwersytetów z Europy i Stanów Zjednoczonych.
Słowa kluczowe
Szczury pacyficzne, radiacja adaptacyjna, radiacja nieadaptacyjna, baza danych morfologicznych, różnorodność
