Sposób chodzenia wiąże się z predyspozycją do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów
Zespoły badaczy zrzeszonych w projekcie GAIT-2-OA (Can biomechanical measurements of joints predict severity of osteoarthritis?) odkryły niedawno, że szczepy myszy podatnych na OA mają wraz z wiekiem i postępowaniem tej choroby coraz większe trudności z ukończeniem zadań na bieżni. Naukowcy obmyślili testy umożliwiające ocenę, czy możliwe byłoby wykorzystanie wskaźników, takich jak asymetria chodu i brak równowagi, do przewidzenia trudności w ukończeniu zadań na bieżni przez myszy podatne na rozwój OA (Str/ort). Badacze porównali myszy niepodatne na rozwój OA (z linii CBA) z ich będącymi w mniej szczęśliwym położeniu odpowiednikami podatnymi na OA (z linii Str/ort). Przestrzenne pomiary sposobu chodzenia w czasie obejmowały czasy rozmachu, wyhamowania, rozpędu i pozycji, wskaźniki długości i częstotliwości kroku oraz powierzchnię śladu łap. Parametry te zostały wykorzystane do obliczenia wskaźnika symetrii i współczynnika symetrii między kończynami po przekątnej z prawej i lewej strony. Badacze zdefiniowali także wskaźnik powściągania chodu (GMI) jako niezrównoważony pomiar między przeciwstawnie umieszczonymi kończynami przednimi i tylnymi (kończynami po przekątnej). Na potrzeby oceny różnic w symetrii chodu między myszami szczepu CBA i Str/ort wykorzystano modele. Generalnie, pozyskane dane wskazują, że asymetria między kończynami tylnymi jest ściślej związana z rozwojem OA, lecz asymetria między kończynami przednimi w pewien sposób hamuje te efekty. Co istotne, badacze potwierdzili zastosowanie parametrów: asymetrii współczynnika zdolności do rozmachu w stosunku do postawy oraz GMI obszaru łap, jako wczesnych markerów OA. Identyfikacja nowych, zdefiniowanych statystycznie, niezawodnych i jednocześnie nieinwazyjnych metod wykrywania OA może wpłynąć na zmianę kierunku badań nad tą chorobą. To z kolei przyspieszy być może opracowanie nowych metod leczenia.
