Rozważania dotyczące leczenia obrzęku plamki żółtej
Jednym z powikłań cukrzycy jest retinopatia, która jest schorzeniem prowadzącym do obrzęku plamki żółtej i utraty wzroku. Glikokortykoidy zmniejszają obrzęk plamki żółtej, lecz mechanizm ich działania jest nieznany i mogą one również wywoływać poważne skutki uboczne, w tym kataraktę i jaskrę. Podstawowym celem finansowanego przez UE projektu GLUCOMINERALORET (The gluco- and mineralo-corticoid pathways in retina: Molecular characterisation and therapeutic implication) było wypełnienie luki w wiedzy podstawowej o układzie glikokortykoidów oraz fizjopatologii cukrzycowego obrzęku plamki żółtej (DME). W tym kontekście, naukowcy zbadali, jak cukrzyca zaburza regulację procesów w siatkówce i jak przyczynia się to do obrzęku. Ponadto postanowiono zidentyfikować potencjalne cele w leczeniu DME. Aby określić kofaktory glikokortykoidów i dynamikę ich oddziaływań, badacze przeprowadzili proteomiczne i genomiczne analizy siatkówki szczura po podaniu in vivo kortykosteronu. Porównano wyniki z tymi uzyskanymi ze szczurzych modeli wczesnych i późnych etapów cukrzycy. Analiza umożliwiła identyfikację kilku związanych z tym zagadnieniem białek i genów, oraz stworzenie listy nowych potencjalnych celów terapeutycznych. Szczególnie interesujące okazały się molekuły związane z przepływem wody i jonów, jako że mogą one wyjaśnić szybkie skutki leczenia glikokortykoidami pacjentów cierpiących na DME. Ponadto pracowano nad zmniejszeniem skutków ubocznych glikokortykoidów poprzez charakterystykę genów powodujących jaskrę lub kataraktę. Reasumując, uczestnicy badania GLUCOMINERALORET dostarczyli istotnych informacji molekularnych na temat trybu działania glikokortykoidów w zmniejszaniu obrzęku. Co jeszcze ważniejsze, zwiększono terapeutyczną skuteczność glikokortykoidów w DME.
Słowa kluczowe
Obrzęk plamki żółtej, cukrzyca, retinopatia, glikokortykoidy, katarakta, jaskra
