Nowe perspektywy dotyczące eksurbanizacji
Podobne badania polegały niemal wyłącznie na pomiarze i kwantyfikacji zjawiska eksurbanizacji. Takie podejście może być problematyczne ze względu na błędne założenie, że eksurbanizacja jest uniwersalną koncepcją i objawia się w ten sam sposób w całej Europie i na świecie. To prowadzi do opracowania ujednoliconych metod, bez uwzględniania kwestii różnorodności europejskich krajobrazów. Takie niedociągnięcia mają praktyczne konsekwencje w przypadku planowania, często uniemożliwiając wdrożenie pewnych zrównoważonych rozwiązań. W ramach finansowanego ze środków UE projektu SPRAWLESCAPES(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (A comparative study of landscape discourses of urban sprawl in Sweden and Germany) zbadano dyskursy dotyczące krajobrazu w kontekście eksurbanizacji w Niemczech i Szwecji w celu przyjęcia bardziej zróżnicowanych i uwzględniających aspekty kulturowe poglądów. Partnerzy projektu przeprowadzili analizę porównawczą dyskursów dotyczących krajobrazu w obu krajach. Zarejestrowali wprowadzenie niemieckiej koncepcji „Zwischenstadt” (miasta pośredniego) do szwedzkiego dyskursu naukowego dotyczącego planowania. Ten neologizm umożliwia bezstronne przyjrzenie się suburbanizowanej rzeczywistości krajobrazu, w którym obecnie mieszkają ludzie. Zespół SPRAWLESCAPES przeanalizował istniejące metody porównawcze i ocenił podejścia dotyczące mapowania ilościowego. Stwierdzono, że takie metody, które próbują zmapować zjawisko eksurbanizacji na poziomie europejskim, są problematyczne, ponieważ nie uwzględniają historycznie zróżnicowanego i kulturowego charakteru europejskiego rozwoju miast. Są one również oparte na modernistycznych ideach postępu, ignorując tym samym różnice jakościowe. Naukowcy opracowali ramy metodologiczne umożliwiające krytyczną dyskusję na temat aspektów mobilności w dyskursie dotyczącym międzynarodowego planowania w odniesieniu do eksurbanizacji miast. Twierdzą, że ważne jest, aby znać ścieżki, wzdłuż których poruszają się koncepcje, różne założenia leżące u podstaw tych koncepcji, aktualny lub ostateczny cel oraz zmiany, jakie muszą przejść, aby dany cel mógł zostać osiągnięty. W projekcie zaproponowano dwa sposoby na przywrócenie kluczowych treści dotyczących koncepcji planowania podróży. Pierwszym sposobem jest przetłumaczenie kontekstu koncepcji. Po drugie, jeśli koncepcja przemieszcza się między dziedzinami językowymi, rozważania wokół dosłownego tłumaczenia mogą pomóc w ożywieniu jego kluczowej treści. Wyniki projektu SPRAWLESCAPES umożliwią planistom i badaczom na szczeblu krajowym i unijnym krytyczną ocenę importowania i wykorzystania koncepcji stworzonych gdzie indziej. Będą lepiej przygotowani do stawienia czoła bardzo złożonemu i zależnemu od kultury zjawisku eksurbanizacji miast.