Efektywność energetyczna to priorytet - wynika z konsultacji europejskich
Komisja Europejska opublikowała podsumowanie opinii nadesłanych w odpowiedzi na Zieloną Księgę na temat efektywności energetycznej: "Zrobić więcej mniejszym kosztem" ("Doing More with less"). Z podsumowania płynie wniosek, że choć entuzjazm dla efektywności energetycznej jest duży, nie informuje się o niej wystarczająco, a UE odgrywa kluczową rolę w promowaniu efektywności energetycznej. W Zielonej Księdze za cel stawia się ograniczenie spożycia energii o 20 procent do 2020 r. Obecnie konsumpcja energii w UE zwiększa się o jeden do dwóch procent rocznie. W ramach konsultacji zbierano opinie dotyczące 25 kwestii związanych z Zieloną Księgą, wydaną 22 czerwca 2005 r., a nadsyłać uwagi można było do marca 2006 r. Podsumowanie stanowi zbiór tych komentarzy. Ogólnie rzecz biorąc, opiniodawcy poparli łączone podejście na zasadzie kija i marchewki, z wykorzystaniem środków ekonomicznych do stymulowania rynku efektywności energetycznej. Uczestnicy uznali też, że UE musi włożyć więcej wysiłku w informowanie obywateli. "Obywatele, władze lokalne i przemysł często nie są świadomi możliwości poprawy efektywności energetycznej, takich jak wdrażanie technologii, czy też możliwości finansowania rozwoju tych technologii", czytamy w raporcie. Opiniodawcy stwierdzili też, że program handlu emisjami spełnia swoje zadanie. Jednakże termin nadsyłania opinii minął, zanim okazało się, że w ramach programu handlu emisjami na 2005 r. wystawiono zbyt wiele uprawnień. Efektywność energetyczna została także uznana za kluczowy rynek, zasadniczy dla zrównoważonego wzrostu gospodarczego, pod warunkiem ograniczenia biurokracji. Niektóre regiony i państwa członkowskie "mają już plany efektywności energetycznej [...] którym potrzeba tylko stymulacji i efektywnego wdrożenia, ale nie przeciążenia kolejnymi strategiami politycznymi," czytamy w raporcie. Autorzy podsumowania opracowali opinie na podstawie nadesłanych wypowiedzi, stosując analizę statystyczną kluczowych słów. Najważniejsze wyniki były następujące: - zbyt mało informuje się obywateli na temat efektywności energetycznej; - należy podnosić świadomość na temat efektywności energetycznej w szkołach i na uczelniach, co z kolei doprowadziłoby do opracowania nowych rozwiązań z tej dziedziny; - polityka powinna zejść na plan dalszy na rzecz działań, szczególnie realizowanych przez regionalne agencje, finansowanych przez fundusze strukturalne lub przez UE; - należy możliwie szeroko rozpowszechniać najlepsze praktyki, także przy wsparciu UE; - władze publiczne powinny przejąć inicjatywę, wykorzystując system przetargów i dając dobry przykład, co pozwoli na rozwój rynków; - należy rozszerzyć zakres etykietowania produktów efektywnych energetycznie; - przedsiębiorstwa energetyczne powinny wykorzystać swoje możliwości, by ograniczać marnotrawstwo energii w budynkach publicznych i lokalnych firmach, a dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków powinna objąć także budynki o powierzchni poniżej 1000 metrów kwadratowych; - wiele pracy wymaga także transport, począwszy od potrzeby zwiększenia efektywności energetycznej silników i nierównomiernego opodatkowania pojazdów, sprzyjającego efektywniejszemu wykorzystaniu paliwa, po zarządzanie ruchem i drogami; - wiele zmian należy wprowadzić również w sektorze produkcji energii, by poprawić jej efektywność; - połączenie produkcji ciepła i energii elektrycznej mogłoby zapewnić olbrzymie oszczędności energetyczne; - zachęty ekonomiczne pozwoliłyby pobudzić rozwój w tej dziedzinie; - należy globalnie promować praktyki sprzyjające efektywności energetycznej. Dokument zostanie teraz przekazany Komisji Europejskiej w ramach procesu konsultacji w sprawie efektywności energetycznej, obejmującego ocenę oddziaływania nowych technologii i strategii politycznych. Jeszcze w tym roku Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Europejskiej plan działania w sprawie efektywności energetycznej. Raport jest przejrzysty, a składa się na niego 241 opinii - 31 z organizacji pozarządowych, 66 z państw członkowskich i podmiotów publicznych, 106 z przemysłu i sektora prywatnego i 38 od obywateli - wyszczególnionych w załączniku podsumowania.