Współpraca między UE i Australią mogłaby być lepsza - mówi dyrektor wykonawczy FEAST
Zdaniem Neila Hamiltona, dyrektora wykonawczego europejsko-australijskiego forum współpracy naukowo-technicznej (FEAST), od czwartego programu ramowego (4. PR) uczestnictwo Australii w ramowych programach badawczych UE stale rośnie, nadal jest jednak zbyt niskie. W programach poprzedzających 6. PR 70 australijskich zespołów uczestniczyło w 57 projektach (statystyki z czerwca 2006 r.), ale według Neila Hamiltona liczba ta powinna wynosić od 100 do 150. Na spotkaniu FEAST W Brukseli dyrektor wykonawczy forum rozmawiał z CORDIS Wiadomości o współpracy europejsko-australijskiej, osiągnięciach FEAST i barierach utrudniających współpracę. - Prawdziwy sukces FEAST został osiągnięty dzięki zaangażowaniu w kwestie dotyczące australijskiego środowiska badawczego - wyjaśnia Neil Hamilton. - Australijscy badacze zaczynają rozumieć, że we współpracy nie chodzi o pieniądze, lecz o dostęp do infrastruktury i pomysłów. FEAST powstało w 2001 r. jako projekt pilotażowy prowadzony przez jedną osobę. W ramach projektu organizowano konferencje oraz, jak mówi Neil Hamilton, "zapoczątkowano proces edukowania australijskiego środowiska badawczego". Ponadto opłacono uczestnictwo 30 Australijczyków w inauguracji 6. PR, dzięki czemu powstały pierwsze australijskie źródła upowszechniające informacje na temat programów ramowych. Przegląd przeprowadzony na zakończenie projektu pilotażowego wykazał, że inicjatywa była niedofinansowana. W rezultacie umowa została odnowiona z większymi środkami finansowymi udostępnionymi w ramach sekcji współpracy międzynarodowej 6. PR. Program roboczy FEAST ma trzy filary: rozpowszechnianie informacji, wsparcie tworzenia sieci oraz konkretne działania, takie jak organizacja konferencji. - Jest niezliczona ilość rzeczy, które można zrobić, ale trzeba ustalić, które są najlepsze - mówi Neil Hamilton. Podczas pisania wniosku o finansowanie nie zdawał sobie sprawy, jak wiele czasu będzie musiał spędzać w Europie, aby umożliwić funkcjonowanie FEAST. - Obecność tutaj jest niezbędna. Spędzam tu trzy miesiące w roku i tylko dlatego wszystko działa - oznajmia. Dyrektor wykonawczy FEAST uważa, że ani polityka australijskiego rządu ani polityka UE nie stwarzają odpowiednich lub sprzyjających warunków dla uczestnictwa Australii w programach ramowych. Dostrzega on również mniejsze niż kiedyś możliwości udziału w 7PR krajów rozwiniętych, które zawarły umowy o współpracy naukowo-technicznej - twierdzi, że Komisja preferuje zaangażowanie badaczy z krajów rozwijających się. - Dopóki ta kwestia nie zostanie rozwiązana, europejska nauka będzie ponosić szkody. Jeżeli chce się być najlepszym na świecie, trzeba pracować z najlepszymi na świecie - dodaje. Brak krajowego finansowania również może stanowić barierę dla uczestnictwa, choć Neil Hamilton ma nadzieję, że w przyszłym roku dostęp do środków będzie łatwiejszy. Powołana przez premiera rada ds. nauki, inżynierii i innowacji właśnie kończy raport na temat współpracy z Europą, który zostanie zaprezentowany premierowi. Poprzednie raporty na temat współpracy z Indiami i Chinami doprowadziły do udostępnienia większych funduszy na poziomie krajowym. - Australia jest krajem małym i chłonącym wiedzę. Potrzebujemy więcej pieniędzy, albo będziemy się cofać - niepokoi się Neil Hamilton. Jednak większa współpraca to nie tylko pieniądze. Sami badacze na obu półkulach muszą aktywnie poszukiwać partnerstw, jeżeli chcą razem pracować. Ze strony Australii widoczne jest wyraźne zainteresowanie współpracą z europejskimi naukowcami, co potwierdza wysoka frekwencja na warsztatach FEAST. - Naszą słabością jest brak zaangażowania w prace z tymi ludźmi od początku do końca - przyznaje Neil Hamilton. Chciałby on, aby więcej australijskich naukowców pytało swych odpowiedników z Europy, z którymi już współpracują, czy planują złożyć wniosek w ramach 7PR. Taka wiedza na temat planów partnerów, uzyskana w odpowiednim czasie, pozwoliłaby zaprezentować swój możliwy wkład. Przedstawiciele FEAST chcieliby również, aby Australijczycy aktywniej poszukiwali informacji o sposobach włączenia się w programy ramowe. Badacze rzadko kierują pytania bezpośrednio do punktu informacyjnego FEAST, ale serwis "często zadawane pytania" na stronie internetowej FEAST odnotowuje tysiące wejść. - Wydaje mi się, że naukowcy nie chcą sprawiać wrażenia ignorantów! - mówi Neil Hamilton. Obwinia on dezinformację po obu stronach za niski poziom uczestnictwa w 6. PR. Jego zdaniem australijskie środowisko naukowe musi posiadać wystarczającą wiedzę, aby wyprowadzić z błędu europejskie zespoły, których członkowie nie wierzą w zdolność Australijczyków do udziału w programach ramowych. Neil Hamilton jest również zdania, że australijskie środowisko badawcze nie wykorzystuje wielu możliwości, ponieważ kieruje się jednostronnym spojrzeniem na naukę. Można zrobić więcej, aby przyciągnąć naukowców europejskich do Australii. - Ci, którzy już przyjeżdżają, mówią: "no no, nie wiedzieliśmy, co tutaj robicie". Wielu ludzi przyjeżdża do Australii i decyduje się zostać. Są oni kluczowym ogniwem łączącym Australię z Europą - mówi Neil Hamilton. Przyznaje, że bardzo wskazane byłoby posiadanie w Australii programu podobnego do ERA-link. ERA-link to sieć łącząca europejskich naukowców przebywających w USA. Nadal dużo trzeba zrobić, aby wzmocnić współpracę między Unią Europejską i Australią. Zgodnie z zamierzeniami FEAST ma kontynuować swoją misję, aby zrealizować to zadanie w ramach 7PR. Zespół FEAST złoży wniosek po opublikowaniu przez Komisję zaproszenia do składania wniosków w maju.
Kraje
Australia