Tuńczyk błękitnopłetwy, naturalnie
Naukowcy, których prace są finansowane ze środków unijnych, okiełznali ikrę atlantyckiego tuńczyka błękitnopłetwego (BFT) bez indukcji hormonalnej. To się jeszcze nigdy nie udało w hodowli, z dala od naturalnego tarliska ryb. Wyniki stanowią dorobek projektu SELFDOTT (Od chowu materiału pochodzenia naturalnego po samowystarczalną akwakulturę i udomowienie tuńczyka błękitnopłetwego Thunnus thynnus), który otrzymał 2,98 mln EUR z tematu "Żywność, rolnictwo, rybołówstwo i biotechnologia" Siódmego Programu Ramowego (7PR). To drugi z rzędu rok, w którym zespół SELFDOTT doprowadził do złożenia ikry BFT w obiektach Centrum Oceanograficznego Murcia w Hiszpanii, części Hiszpańskiego Instytutu Oceanografii (IEO). Jednak w odróżnieniu od innych przypadków naukowcy nie musieli pobudzać składania skrzeku za pomocą implantów hormonalnych, ponieważ proces zaszedł spontanicznie. Zespół przypisuje to zdolności tuńczyka do adaptacji po ponad trzech latach udomawiania w gospodarstwie doświadczalnym. W sumie 10 milionów zdolnej do życia ikry zostało złożone jednego dnia w dwóch obiektach wylęgowych, którymi zarządza partner projektu, Caladeros del Mediterráneo Company z Hiszpanii. Naturalnie złożona ikra stanowi znaczący przełom w akwakulturze, czyli procesie hodowania ryb i innych naturalnych, związanych z wodą produktów w kontrolowanych środowiskach zamiast odłowu z oceanu lub morza (tj. rybołówstwa). Umiejętność wytworzenia ikry BFT z osobników trzymanych w niewoli oznacza, że niezależna produkcja tego gatunku jest możliwa bez konieczności polegania na zagrożonych zasobach naturalnych. Akwakultura stanowi jedno z najbardziej obiecujących rozwiązań, jakie ludzie wypracowali w odpowiedzi na kurczące się zasoby żywności z powodu między innymi wzrostu zaludnienia, przeławiania, zanieczyszczeń i szkód w środowisku. Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) szacuje, że światowy sektor akwakultury (o wartości niemal 50 mld EUR) wytworzył w 2005 r. 63 miliony ton produktów wodnych, a więc znacznie więcej niż 1 milion ton wyprodukowany w 1950 r. FAO ocenia, że z grubsza jedna czwarta z 41 milionów zatrudnionych w rybołówstwie to hodowcy ryb. Zespół SELFDOTT wykorzysta teraz zdolną do przetrwania ikrę do badań rozwoju embrionalnego i larwalnego, aby wyprodukować narybek (młode). W czasie ostatniego larwalnego sezonu hodowlanego naukowcy przeprowadzili kilka doświadczeń, aby zebrać informacje na temat warunków temperaturowych, fotoperiodyzmu, hydrodynamiki i pokarmu, które najlepiej sprzyjają wysokim wskaźnikom przetrwania i rozwoju. Ostatni niedojrzały osobnik, jaki przetrwał, ważył 30 gramów, osiągnął długość 14 centymetrów i przeżył 73 dni. Naukowcy mają nadzieję poprawić ten wynik w kolejnym sezonie. W ramach projektu mają nadzieję również opracować odpowiednią karmę dla hodowlanego BFT, co może ograniczyć, a nawet wyeliminować praktykę importowania odławianych ryb i karmienia ich. Do czasu zakończenia projektu w październiku 2010 r. partnerzy zamierzają również opracować protokół hodowania larw BFT na skalę przemysłową. W skład konsorcjum SELFDOTT wchodzi 13 instytucji rządowych, instytuty badawcze i organizacje branżowe z Francji, Grecji, Hiszpanii, Izraela, Malty, Niemiec, Norwegii i Włoch.
Kraje
Hiszpania