Modelowanie zmieniających się form śniegu
Wiele regionów górskich polega w znacznym stopniu na stopionym śniegu do zapewnienia lokalnych dostaw wody pitnej. Niestety, z uwagi na zmieniające się miejsca, częstość oraz intensywność opadów śniegu, zmiana klimatu stanowi wzrastające ryzyko związane z takim zasobem wodnym. Projekt ENVISNOW, sfinansowany został przez Piąty Program Ramowy w celu poprawy naszej wiedzy o zdolności do przewidywania parametrów śniegu. Podczas realizacji ENVISNOW, Norweski Dyrektoriat Zasobów Wodnych i Energii (NVE) usiłował sporządzić model okresowej ewolucji dla pór roku obszarów pokrytych śniegiem (SCA) oraz ekwiwalentu wodnego śniegu (SWE). Wykorzystano do tego model opadów deszczu – odpływu, gdzie podstawiono dane z opadów oraz temperatury zawarte w modelu ograniczonej powierzchni o wysokiej rozdzielczości (HIRLAM). Model realizowany był przy zachowaniu wysokiej rozdzielczości (1 km x 1 km) dla trzech zlewisk w Norwegii. Hydrolodzy z NVE dokonali następnie analizy statystycznej danych wyjściowych modelu. W zamodelowanym SWE znaleziono wysoki poziom skośności przy rozpoczynaniu sezonu śnieżnego, gdy akumulacja jest dominująca. To samo występowało przy końcu sezonu, gdy topnienie osiąga wartość kulminacyjną, natomiast w międzyczasie skośność spadała. NVE stwierdził także, iż zmiany przestrzenne w opadach, spowodowane przez zmiany pokrycia terenu, mogły silnie wpływać na SCA. Niejednakowe układy SCA widoczne były zwłaszcza na terenach alpejskich i zalesionych leżących koło siebie. Na koniec warto dodać, że wnioski NVE zgodne są z obecnymi trendami w modelowaniu śniegu, ponieważ SWE traktowany jest w charakterze zmiennej o rozkładzie gamma.
