Reformowanie kapitału społecznego
Choć przejściu na gospodarkę rynkową towarzyszył duży postęp w funkcjonowaniu instytucji społecznych i gospodarczych, zmiany na poziomie indywidualnym były powolne. Przekształcenie miało znaczący wpływ na dostęp społeczeństwa do sieci kapitału społecznego oraz posługiwanie się nim. Przeszkodę stanowił fakt, że pojęcie kapitału społecznego związane jest z pojmowaniem demokracji na sposób zachodni i nie bardzo pasuje do kontekstu wschodnioeuropejskiego. Przykładem rozbieżności może być na przykład niezgoda ekspertów co do poziomu dostępnego kapitału społecznego jednostek oraz niskie zaufanie do władz. Brak również zgody co do jakości sieci interpersonalnych. Badania przeprowadzone w ramach projektu IDARI wskazały dwie największe przeszkody stojące przed inicjatywami zbiorowymi. Pierwszą z nich był ewidentny brak pomostu między kapitałem społecznym a jednostkami. Druga wiązała się z niejasnym rozumieniem zysków, jakie przyniosłyby wspólne działania. Badania wykazały, rozwiązanie obu problemów mogliby stanowić liderzy o licznych powiązaniach, przekazujący społeczeństwu wiarygodne informacje i przedstawiający sobie różnych działaczy. Jednak korzystanie z cieszących się autorytetem pośredników sprzeciwia się powszechnemu rozumieniu działania kapitału społecznego, który zazwyczaj radzi sobie bez nich. Wyraźnie widać, że zachodni model kapitału społecznego wymagałby adaptacji do kontekstu wschodnioeuropejskiego. Inną trudnością, jaką należałoby się zająć, jest fakt, że kapitał społeczny opiera się na "automatycznym" uczestnictwie interesów w klimacie, w którym taki kapitał już istnieje. Tutaj również wsparcie cieszących się autorytetem pośredników może rodzić konflikt interesów. W ramach projektu powstało wiele prac naukowych na temat wdrożenia kapitału społecznego, w których podkreślono różne koncepcje, wyzwania i potencjalne rozwiązania.