Poznawanie szlaku zakrzepicy
Mimo że terapie rozpuszczające płytki krwi są z dobrym skutkiem stosowane jako pierwotny i wtórny środek zapobiegania chorobom układu krążenia i naczyń mózgowych, zakrzepica tętnicza pozostaje poważnym problemem zdrowotnym. Aby opracować nowe leki przeciwzakrzepowe, które zmniejszyłyby ryzyko rozwoju chorób związanych z zakrzepicą, musimy lepiej poznać mechanizm aktywowania płytek krwi. Projekt "Interakcja między głównymi szlakami aktywacji płytek krwi w mysich modelach zakrzepicy tętniczej" (In vivo thrombosis) miał na celu lepsze opisanie roli sygnalizacji trombinowej oraz zbadanie, jak odpowiednie szlaki wpływają na zakłócanie prawidłowego przepływu krwi i powstawanie zakrzepicy. W badaniach wykorzystano zaawansowane techniki inżynierii genetycznej oraz mysie modele hemostazy i zakrzepicy. Trombina jest proteazą, białkiem, które aktywnie kieruje szeroką gamą reakcji związanych z krzepnięciem. Receptor aktywowany proteazą 4 (PAR4) to receptor białka oraz silny mediator aktywacji płytek krwi i stanów zapalnych, zwłaszcza w powiązaniu z podwyższonymi stężeniami trombiny. Celem finansowanych przez UE badań jest m.in. zidentyfikowanie szlaków wywołujących powstawanie zakrzepów z płytek krwi przy braku działania receptora PAR4. Uczestnicy projektu skupili się na zależnościach między szlakiem PAR4-trombina a szlakiem glikoproteina (GP) VI-kolagen. Wyniki badań pokazały, że samemu niedoborowi PAR4 towarzyszy wyższe ryzyko krwawienia mimo lepszej ochrony przed zakrzepicą. Jednoczesny niedobór GPVI i PAR4 oferuje lepszą ochronę przed zakrzepicą, ale wiąże się z większym ryzykiem krwawienia. Stosując zasadę łączenia dwóch leków przeciwpłytkowych, zgodnie z obecnymi standardami terapii przeciwzakrzepowej, zespół projektu uzyskał głębszą wiedzę dotyczącą ryzyka krwawienia i ochrony przed zakrzepicą. Te nowe informacje mają duże znaczenie dla lekarzy zajmujących się chorobami kardiologicznymi i neurologicznymi.
