Współpraca pomiędzy UE a Azją owocuje popularyzacją rokitnika
Hippophae rhamnoides (rokitnik pospolity) występuje w wielu częściach Azji i Europy, szczególnie w sąsiedztwie linii brzegowej. Stąd jego zwyczajowa nazwa angielska: sea buckthorn. Jagody rokitnika zawierają witaminę C, flawonoidy, fenole i wiele innych korzystnych składników bioaktywnych. Ich właściwości lecznicze są dobrze znane w medycynie tradycyjnej Azji i Rosji. Na jagody rokitnika, stosowane do wytwarzania zarówno produktów zdrowotnych, jak i kosmetyków, panuje w Europie duży popyt. Owoców rokitnika nie wystarcza, aby ów popyt zaspokoić. Z tego względu pomiędzy UE a Azją rozpoczęto współpracę, która przyjęła formę projektu "Powołanie europejsko-azjatyckiej sieci dla rozwoju strategii poprawy zrównoważonego wykorzystania rokitnika" (Ean-Seabuck). Pomysł ten miał zwrócić uwagę na finansowe i zdrowotne korzyści uprawy rokitnika w wiejskich obszarach Azji. Europejscy uczestnicy tego finansowanego przez UE projektu podzielili się badaniami i doświadczeniami w zakresie podniesienia ilości zbiorów i jakości produktu. Omawiane metody upraw przyczyniają się też do powstrzymania erozji gleby i w ten sposób wspomagają zrównoważony rozwój. Podjęto też starania mające na celu poszerzenie rynku produktów rokitnika o Rosję i byłe republiki Związku Radzieckiego. Uczestnicy projektu mieli nadzieję zmotywować ludność wiejską Azji do pozostania w swoich miejscach zamieszkania i nieopuszczania ich na rzecz dużych miast dzięki zarobkowaniu przy uprawie rokitnika. Zwiększona produkcja zaspokoi popyt w Europie, a także rosnące zapotrzebowanie w Rosji i sąsiednich krajach. Kroki podjęte w celu rozpowszechnienia informacji o projekcie, w tym kolportaż ulotek, prezentacje konferencyjne i strona internetowa, pomogły wzbudzić zainteresowanie projektem i jego zachęcającymi ustaleniami.
