Zrozumienie metabolizmu żelaza u pasożytów
Żelazo to składnik odżywczy niezbędny wszystkim organizmom żywym, a dostępność żelaza u żywiciela decyduje o relacji między żywicielem a pasożytem. Znajomość sposobu, w jaki pasożyty pozyskują, transportują i wykorzystują żelazo pozwoliłaby nam zaprojektować nowe strategie zmniejszenia lub uniemożliwienia absorpcji żelaza. Zneutralizowałoby to patogenetyczny charakter tych pasożytów. Mając to na uwadze, realizatorzy finansowanego ze środków UE projektu "Cytosolowy metabolizm żelaza u jednokomórkowych patogenów eukariotycznych" (Patho Iron) skupili się na badaniu mechanizmów metabolizowania żelaza u różnych mikroorgainizmów jednokomórkowych. Korzystając z analizy proteomicznej i metod chromatografii cieczowej, naukowcy odkryli, że u pasożytów ludzkich Trichomonas vaginalis oraz Candida albicans, żelazo cytosolowe było obecne w formie niezwiązanej z białkami. Co więcej, do określenia, które źródła żelaza są przyswajane przez fitoplankton morski oraz to wyznaczenia procesu, zgodnie z którym się to odbywa, wykorzystano mikroorganizm morski Chromera velia, fotosyntetyczny typ alg. Okazało się, że Chromera velia absorbuje żelazo w dwóch krokach, najpierw poprzez koncentrację jonów żelaza w roztworze wodnym w ścianie komórkowej, a następnie poprzez umożliwienie im wejścia do komórki przez kontrolowany termodynamicznie mechanizm. Ta informacja ma duże znaczenie w kontekście klinicznym, biorąc pod uwagę bliski związek C. velia z pasożytem, który wywołuje malarię u człowieka. W związku z tym projekt Patho Iron przeanalizował mechanizm odpowiadający za metabolizm żelaza u jednokomórkowych mikroorganizmów pasożytniczych. Wyniki projektu nie tylko pogłębią naszą podstawową wiedzę z zakresu biologii pasożytniczej, ale również w znaczący sposób wpłyną na rozwój nowych środków leczniczych.
