Nanorurki węglowe w terapii genowej
CNT mają wymiary nanometryczne i składają się wyłącznie z atomów węgla ułożonych w serię pierścieni, które tworzą konstrukcje rurowe. CNT posiadają wyjątkowe właściwości fizykochemiczne mające szereg potencjalnych zastosowań zwłaszcza w dziedzinie biomedycyny. W ramach projektu finansowanego przez UE "Bezinwazyjna nanogłowica do terapii genowej in vivo" (Ninive) zaproponowano nowe wykorzystanie CNT jako nośników dostarczania genów. Dokładniej rzecz ujmując, naukowcy opracowali CNT, które pełniłyby rolę transporterów genów. Dodatkowo byłyby nośnikami odpowiednich ligand, umożliwiając określone wiązanie z receptorami o nadmiernej ekspresji wywołanej przez komórki ukierunkowane na transfekcję. Te nanowektory byłyby dostarczane poprzez bezpośrednią iniekcję do tkanki docelowej. Uczestnicy projektu Ninive zaprojektowali wektory wymagające pokrycia naładowanymi grupami funkcjonalnymi (-NH3+), jak polietylenoimina (PEI) zdolna do wiązania DNA. Naładowane grupy pełnią także funkcję kotwic do mocowania ligand, takich jak chemokina CXCL12 wraz z barwnikiem fluorescencyjnym. Wektor ten został zastosowany w modelu zwierzęcym udaru, w którym następuje ekspresja CXCL12 w tkance otaczającej obszar martwicy. Przy użyciu barwnika fluorescencyjnego do namierzenia nanowektora naukowcy zdołali wykryć jego internalizację przez neurony wywołujące ekspresję receptora CXCL12, CXCR4. Choć skuteczność terapeutyczna in vivo tej metody wymaga walidacji, dowiedziono, że metodologia Ninive może wykorzystywać fizyczne właściwości CNT w ramach udoskonalonej i skutecznej dostawy genów in vivo.
