Polimeraza DNA na rzecz nenoelektroniki
Samoorganizacja, proces polegający na samodzielnym układaniu się pojedynczych komponentów w większe funkcjonalne struktury, już od dłuższego czasu cieszy się dużym zainteresowaniem. Stworzenie nowych elektroaktywnych polimerów do zastosowania w nanoelektronice, przy pomocy samoorganizacji subkomponentów, było celem finansowanego ze środków UE projektu "Zawierające metal funkcjonalne polimery stworzone za pomocą samoorganizacji subkomponentów" (Mecofupo). Badacze zajmowali się matrycami z jonów metali, służącymi do samoformowania polimerów poprzez wiązanie chemiczne z metalem. Powodzenie prac nad stworzeniem nowego polimeru o matrycy z miedzi (I), reagującego w przewidywalny sposób na takie bodźce, jak światło, ciepło czy tarcie mechaniczne skłoniło naukowców do poszukania innych materiałów, które można by zastosować w urządzeniach elektrochemicznych. Badano strukturę podwójnej helisy, przypominającą samoorganizowane DNA i opartą na matrycy z miedzi (I), która służy jako potencjalny przewód molekularny. Matrycę taką wybrano, ponieważ charakteryzuje się ona delokalizacją elektronów w obecności jonów miedzi. Nowy materiał jest elektroaktywny i pozwala na samoorganizację zarówno na powierzchni krzemowej (dzięki czemu może znaleźć zastosowanie w urządzeniach elektronicznych), jak i w roztworze. W celu szczegółowego zbadania tego nowatorskiego materiału nawiązana została współpraca między trzema wydziałami Uniwersytetu Cambridge. Samoorganizacja polimerów przewodzących, czułych na bodźce zewnętrzne może znaleźć zastosowanie w samonaprawie i regeneracji tkanek oraz w czujnikach biologicznych. Polimer taki może też utorować drogę ku wielu nowym zastosowaniom w dziedzinie genetyki i terapii genowych.
